Bir arinin olmesidir.
Kac yasima geldim hala unutamadim o ariyi. Ari yerde yururken patenimle ezmemek icin kendimi yere atmistim. Uzerine dusunce beni sokup olmustu. Ariya alerjim oldugunu ogrendigim gundu. gunlerce arkasindan agladim. bir mezari, bir mezar tasi bile var.
"sen küçüksün ölemezsin kefen bile giyemezsin" şarkısı. Türküydü belki de tam hatırlamıyorum. O uyduruk kanalda dinlediğim uyduruk şarkı, küçük çocuğun tabutta taşınması en büyük travmam olmuştur heralde. O klipte kafamı çekyat yastığına gömüp ağlarken havasızlıktan ölebilirdim, o kadar ağlamak ki. Hafızamda da kara leke gibi, klibin bazı karelerini bile hatırlıyorum. Allah belasını versin o klibin.
karların eridiğini gördüğüm zamanlar üzülürdüm, kar yağışı durduğu zaman yıkılırdım adeta. bi arkadaşım bmx bisiklet aldığında üzülmüştüm, kıskançlıktan tabi.
annemden dayak yemek. boşa ağlayıp üzülmüşüm o kadar. eşşek kadar oldum hala dayak yiyorum lan. değişen bir şey yok. tek fark üzülmek yerine gülüyorum, beraber kapışıyoruz falan . saç baş giriyoruz sövüyoruz insan stres atıyor. ama yine de ben annemsiz yapamam ki.
