en başında su dolu balondur. ne güzel kızlar, ne dondurma yiyen çocuklar, ne gazete okuyan adamlar, ne arabası ile hava atan adamlar telef oldu bu uğurda. ne yaparım efenim atıyordum. 90 larda çocuk olmak böyleydi *
Mandal atardim. O zamanlar cok muhim mandal allahim tek bir tane asagi dussun asagi inip almaniz soylenirdi. Mandal ya mandal ben kullanmiyorum bile mandal artik.
Bir aile apartmanının üçüncü katında oturmakla beraber aynı avlu içerisinde dedemler de müstakil evde oturuyorlar. malum yaşlılık ve asansörsüzlük işte.
Dedem şehrin göbeğindeki bu avluda tavuk, bıldırcın, keklik ve horoz gibi bilimum kümes hayvanlarını beslemekteydi. Hatta bir ara kaz vardı da amca oğlunu ısırdı diye kesip yediydik her neyse.
Bende bu dönemde küçüğüm okula bile gitmiyorum o kadar küçük yani. Tüm vaktim o avluda çukur kazmak, kazlardan kaçmak gibi aktivasyonlarla geçiyor. Dışarı da çıkarmıyor bizimkiler şöyle göreyim yan komşunun tavuklarını, horozlarını falan nerdee? Tek bildiğim kümes hayvanları bizim avludakiler. Televizyonda bile yok yalan olmasın şimdi belki varmıştır.
Bakıyorum böyle tavuklarda pek tık yok ama horozlar uff.. Böyle kabarmalar, kanat çırpıp tavukların üzerine uçmalar falan süper, diyorum ki kendi kendime lan ben bu haraketi bir yerden biliyorum ama nereden acaba, diye düşünüyorum.
Sonra tam imamın karı boşadığı vakitte ben buldum nereden gördüğümü. imamın karı boşadığı vakit diyorum çünkü o an ortalıkta, o avluda, o dört ailenin tek avlusunda benden başka kimse yok ve ben bu haraketi serçelerde görmüşüm kanat çırpmalar falan üff süper. Hay serçe gibi..
Dedim ki kendi kendime demek bu horozları da dışarı çıkarmıyorlar demek ki gariplerim bu avluya kısılıp kalmışlar falan diyorum ama nasılım var ya. Kurtaracam hayvanları koydum kafaya.
Aldım birisini koydum kutuya gizlice, belli mi olur biri falan görür yazık olur hayvana, sonra çıkardım bizim eve balkona doğru gidiyorum ama böyle süper kahramanlıkla hırsızlık arasındaki ince çizginin tam üzerindeyim.
Balkondayım artık. Seviçliyim boru mu kurtaracam hayvanı birazdan. "Ben kaçamıyorum sen beni bırak kaç horozum koş horozum özgürlüğe koş mutlaka birgün buluşacağız" dedim ve aşağıya attım..
Topal oldu kestik yedik. Keşke benim üzerime uçsaydı da o yüzden kesip yeseydik. Kazın tadı o yüzden daha güzeldi hem.
Ama valla kendi aralarında uçuşuyor bunlar. Bir dahaki sefere hepsini bir arada uçurtcaz demek ki.
Kanat çırpıp uçan serçe senin de alacağın olsun beş yaşındaki çocuk kandırılır mı?
kumanda atarmışım. evde sık sık bunun kavgası olurmuş. annem ''kumanda nerede çocuğum, söyle kızmam'' der, ben elinden tutarak balkona getirir ve ''attım...'' diyerek kaçarmışım.
yakın arkadaşımın birine ev ziyaretine giderken ballkondan bize evi tarif ediyorken, oğlunun televizyon kumandasını balkondan aşağı atması buna örnektir.telefondaki arkadaşımın haykırmasını unutamıyorum.
