evlatlarımıza bir çiçek gibi davranmak yanlış, herkesten bunu beklerler ve bunu göremeyince de hayal kırıklığına uğrarlar, incinirler. bir duvar gibi de davranmamak gerekiyor öyle olunca da yumuşaklığı bilmezler, kendileri de sert bir rüzgar oluverirler. en iyisi sevgi ama bir yanlışın karşısında diktatör olacağımızı bilmeliler fakat evlatlarımız da değil yanlış üzerinde yoğunlaşalım, ki bizden korkmayıp anlatabilsinler olayı ve kendilerini. bir şeyleri zorla yaptırmaya çalışmayalım, inanınki zaman geçtikten sonra bizden nefret bile edebilirler. elbetteki sevecekler ama onlara yaptıklarımızdan dolayı bize belli etmeseler dahi içten içe kin duyacaklar. onlar bizim evet ama bu demek değil ki vitamin almamız zorunludur meyvelerimizden. yorulduğumuzda onlara geçici oyuncaklar(hevesler)değil, kalıcı yapılar verelim. biz ne verirsek onu alacaklar. sonsuza dek bizim verdiklerimizin izlerini taşıyacaklar, dikiş izi gibi.
sevgiye ihtiyaçları var sevgi vermek zor değil gözden akan bir damla yaş kısa bir gülümseme bile sevildiğini düşündürebilir.
ebeveynden nefret edilebiliyor,evlatlarımızın bizden nefret etmesini istemiyorsak dikkatli davranalım ve düşünelim.
çocuklarınızı asla ama asla varoldukları için suçlamayın!
neden doğurdum, seni doğuracağıma taş doğursaydım gibi ifadeler doğrudan ölümden daha fazla hezimete yol açar bir çocuğun bünyesinde.
Değişen şartlara göre anne, baba ve eğitimcilerin, metot güncellemesi yapamaması.
Hz. Ali şöyle der: "Çocuklarınızı kendi zamanınıza göre değil, onların yaşayacağı zamana göre yetiştirin."
Ebeveynin yaptıkları ile söyledikleri arasında uçurum olması.
Cocuğun bir birey olduğunu unutup kendi kararlarını uygulatmayi dayatirken bunları açıklama zahmetine girmemesi.
insanlari kadinlari, turk kızlarını asağilayarak kendinin hiçbir zaman yucelmeyecegini ogretmemesi.
Babanın cocuklarının gözünün önünde eşini dövmesi; erkek cocuklarda turk kızını kotulemenin altına siginarak gizli eşcinselliğini sürdürme devam ediyor. Yoksa niye karsı cinse sürekli saygısızlık yapsın.
ironi bir yana; en büyük yanlış henüz birbirini sevmeyi becerememiş iki kişinin, insan sevmeden yeni bir insan ortaya çıkarma cabasidir.
bin tane uzmanın uyarısına rağmen çocuğa zorla bir şeyler yedirmeye çalışmalarıdır. Cahillikte ısrarları sonra bin türlü problemle başlarında patlıyor.
inandigi dinden, siyasi dusunceye kadar her seyi ama her seyi cocuga empoze etmek. Onlar senin dogrularin, kucucuk cocugun dogrulari degil.
Cocugun neye ilgisi olduguna bakmamak.
Farkedilse de Cocugun yeteneklerine ya da isteklerine onem vermemek, hatta kendi istegine gore cocugun her seyini belirlemek.(Hobi, meslek secimi vs.)
Cocugun sevdigi seylere destek olmamak. Ornegin resim yapmayi seviyorsa yeni malzemeler almamak, okumayi seviyorsa yeni okunacak seyler almamak. Zaten evde var diye alinmasa da cocuk onlari bitirdikten sonra daha fazlasini ister. Kendimden biliyorum; onlara ilgi tamamen azalip bitiyor en sonunda.
Her seyin en iyisini giymeli, kullanmali diye Luks ve marka seyler almak. 5 yasindaki cocugun ustunde burberry olsa nolcak ? Buyunce gorursun.
bugün bir çocuğun aptal ve gerizekalı olarak yetişmesi için bilgisayar ve televizyon yeterli. bu ikisinin yerini sohbet ve kitap okumak almadıkça yeni nesillerden bir bok beklemeyin.
çocuklar olaylardan çabuk etkilenirler, en ufak şeyde bağırmak, azarlamak, dövmek çocuklarda derin izler bırakır. aynı şekilde çok el bebek gül bebek şeklinde büyütülmesi de yanlıştır, şımarabilirler. dengeyi korumak önemlidir. onun çocuk olduğunun bilincinde olmalı, ancak büyük bir insanmış gibi davranmak gerekir.
büyüklerine saygıyı aşılamalıdır küçük yaşta. sevgiyi, düzeni, azmi, sabrı.. hepsini öğretmeli. teknolojiyle fazla iç içe olmamalı. sanalı değil gerçek yaşamı öğrenmeli.
