Ülkedeki eğitim durumundan aile kurumunun seviyesi rahatça görülüyor.
Çocuktan haberi yok ki ailenin atmış sokağa çocuk ne yapıyor haberi yok. Eve gelir gider öyle işte ona ne zaten ne yaptığından değil mi.
Çocukları oyuncak zannediyor bazı gerizekalı tiplerde. Sevimli bir şey oynarım ben bununla diye düşünüyorlar herhalde. Ondan sonra zor gelince bırakıyorlar televizyonun başına çocuk orada büyüyor.
herkes ODTÜ, hacettepe mezunu olmak zorunda değil. okuma bile bilmiyor olabilirler ama ahlaki yargıları, toplum içinde nasıl davranılması ve konuşulması gerektiğini çocuklarına öğretebilirler.
Bakmasını bilmiyorsa, o sorumluluğu kaldıramıyorsa çocuk yapmaması gereken iki insan sıfatıdır. Anne ve baba kelimelerinin sıfat olarak kalmaması, her anlamda tam olması gerekir.
yetiştiremediği gibi, gidip okulda öğretmene atar gider yapar. aman aman benim çocuğuma dokunma, o herşeyi yapar, biriciğim o benim. Bu kafa ile olmaz.
Herkesin çocuğu kendine özel. Burada bir sıkıntı yok aslında.
Fikrime göre, sıkıntı çocuğu sen herkesten özelsin diye yetiştirmekte.
Ortada bencil, sadece kendi çıkarını gözeten, en ufak başarısızlıkta dibe vuran, çevresine zarar veren, kötü niyetli çocuklar dolaşıyor.
Bunun beni ilgilendiren kısmı ise, bu çocukların okulda, sosyal hayatta bizimkilerle karşılaştığında verdiği/vereceği zararlar...
Keşke çocuklarımızı insaflı, duyarlı ve merhametli yetiştirebilsek.
kendini gerçekleştirememiş, kendi keşkelerini, eksiklerini çocuğun üstünden gidermeye çalışan, henüz kişiliği oturtamamışken ebeveyn olmuş milyonlar var ülkede. çoğu bazı değerlere sahip değil. bu yüzden çocuğuna öğretecek bir şeyi yok. bu insanlar hem öğretmenlere, hem diğer çocuklara, daha geniş bakarsak topluma zarar veriyorlar.
