yapması çok kolay. bir erkek bir kadın yeter. kimilerinin çok uğraşmaları da gerekmiyor işin acı yanı, 2-3 korunmasız ilişki yetiyor. al sana çocuk.
ya sonrası? ya ortada elinde pozitif bir hamilelik testi olan şaşkın anneyle ne halde olduğu belli olmayan baba varsa? ya taraflardan teki bebeği istemiyorsa? ya da istediğini zanneden dallama aslında kendisi salak çocuğun tekiyse?
çocuk yapmak hayattaki en düşünülesi karar. sonucu insanların hayatıyla oynayabiliyor çünkü, seri ölümlerle sonlanabiliyor. her hatadan dönülür, oysa o embriyo oluştu mu bunun dönüşü yok.
bir anlık dalgınlıkla olduğu iddia edilse de, egonun pekiştirilmesi isteğinin ürünüdür.
yaparken 1 kaç kez düşünülmesi gerekir.
küresel felaket çağına, o çağın içinde silinip gidecek ya da çağı silecek birini getirmenin anlamı yoktur.
doğum denen zımbırtı olmasa, hakikaten tadından yenmeyecek bir iş. ama dokuz ay karnında taşı, hadi onu geçtim, doğururken yok sezeryanıydı, dikişti, suni sancıydı, kandı, ağrıydı, acıydı filan.. yok yani, kafayı yemediğin sürece böyle bir karar veremezsin. şöyle de bir yöntem olsa: gitsen doktora "arkadaş ben çocuk sahibi olmak istiyorum" desen, senden gerekli olan yumurta hücrelerini alsalar işte, onu dışarda dölleyip birşeyler birşeyler, kafam basmıyor anlayın, sonunda çocuk oluşsa ama nasıl çocuk, yeni doğmuş değil, altı aylık, ele avuca gelir şekilde! verseler kucağına bunu, evine dönsen filan. hiç beklemeden, hemen teslim, böyle ayrıntılara takılmadan, oh mis.
15'li yaşlara kadar "evlenmiycem ben!" diyen bünyenin asla düşünmediği, 18'li yaşlara gelen kişinin "abi iyi hoş da zaman kötü; hem görmüyo musun bak babam 5 çocukla birden uğraşıyo, yok kılıydı tüyüydü zor iş be, yapamam ben" dediği, 20'sine gelen kişinin büyük isteği. iki sevgiliyi/karı kocayı birbirine feci derecede bağladığı gibi mutlu da ediyor, doğduktan sonra "uğraşamam, yapamam lan o kadar şey" düşüncesi siliniyor kafadan; çok sevdiğiniz karınız doğurdu lan onu, sizin çocuğunuz o, minicik ufacık tefecik turşucuk falan, ne demek yapamam? şeker şey seni. büyüyecek sıvazlayacak o daha, abazan olacak. hey yavrum hey!
sevişmek için de kullanılabilir:
-sonra iskelenin oraya gittim. gittim ki ne göreyim, iki genç, çocuk yapıyorlar. tabi, beni görünce biraz toparlandılar.
sorumlulukların en ağır ama en güzeline atılan ilk adımdır.en zevkli dakikaların hatta saatlerin ardından gelen ve bir ömür boyu bitmeyen yorgunluğun başlangıcıdır.dünyada tadılması gereken en güzel duygudur..
her insanın sahip olmaması gereken bir hak. gerçekten çok ciddiyim. bu kadar önemli bir kararı neden sadece iki kişi verebiliyor anlamış değilim. yeni bir insanın bu dünyaya gelmesini. adam on beş tane çocuk yapıyor, sonra fakirlikten şikayet ediyor. çocukları suçu ailesinde değil devlette ya da toplumda buluyor. çocuğa "keşke doğmasaydın" diyemiyorsun. çocuk da keşke beni doğurmasalardı diyemiyor. sonuçta artık doğmuş, kendi yokluğunu düşünemez elbette.
türkiye'de muhafazakar kesimin büyümesinin de en büyük nedeni budur. modern ve muhafazakar kesimlerin arasındaki ekonomik ve kültürel uçurumun nedeni de. ama işte bu muhafazakar kesimin çocukları fakirliğinin ve cehaletinin suçunu yine de az çocuk yapan kesimde buluyor. işte bu şekilde içinden çıkılamaz bir durum.
günümüzde yapılmasının yasaklanması gereken eylemdir. Hatta yapanlara idam sehpası dahi açık olması gereklidir. Zira bu saatten sonra doğan çocuğun çamura batmadan yürümesi imkansız olmasa bile, imkansıza yakındır.
