çok zordur. çünkü doğası gereği tüm canlılar gibi üremeye kodlanmış genlere sahibiz.
tabiki akıl ve irade ile diğer canlılardan ayrılıyoruz. saygı duyulması gereken insanlardır.
eski ailelerde futbol takımı kuracak kadar çocuğa rastlayabilirsiniz.
zamanla bu sayı beşe, ikiye, bire inmiştir.
gençlik, çocuk kelimesini duyduğu anda kaçıyor.
farklı bir düşünce yapısı.Mesela etrafımda bu şekilde düşünen iki çift var.
iki çiftinde maddi ve manevi olarak problemleri yok.Hatta çocuk gelişiminde uzman anne baba tutumlarından anlayan insanlar ama gerekçeleri 'ben eve geldiğimde çocuk gülümseyecek diye büyüyünce gülümseyerek hayata bakacak anlamına gelmiyor , bu dünya düzenine çocuk getirmek çocuğa eziyet etmek' şeklinde.
Tabi haklı olduğu noktalar var ama ne bileyim bütünsel olarak haklı diyemeyeceğim.
genellikle ''bu haftasonu las vegasa gidelim'' ve ''amaan karım başka bir erkekle yatsın bu gayet normal'' cümlelerini kuran türk lügatında ''gavat'' kelimesi ile zikir edilen tiplerdir. ha bir tip daha vardır genellikle akıllı sakin ve geleceğini düşünen kaldıramayacağı yüke girmeyen insan tipidir keşke herkes böyle olsa desemde 1 numaralı tip genelde ön planda.
cocuk sahibi olmak kolay is degil. saldim cayira mevlam kayira mantalitesinde sevgisiz, aile terbiyesi olmadan buyuyen cocuklar yetistirmektense gercekten hazir olana kadar beklemek en iyisidir. yanliz bu kural daha cok anne adaylari icin gecerlidir. yoksa hic bir erkegin asla kendini baba olmaya hazir hissedeceklerini sanmiyorum.
çocuk yetiştirmek zor iş. annelik /babalık istenince bırakılabilecek bir şey değil. işinize ya da sevgilinize benzemez. istifası, emekliliği yoktur. işte bazı insanlar bunu bilir ve çocuk sorumluluğunun altına girmez. bu davranış olgunluk ve farkındalık ister. bazısı ise bu insanların tam aksine bodoslama anne/ baba olur ve genellikle de çocuğuna gerekli ilgiyi, sevgiyi veremez olan günahsız çocuklara olur.
Çocukların gürültücü olduğunu düşünür (sanki yetişkinler sistematik gürültü makinaları değildir !), gezip tozarken anneğğ babağğ diye paçasından çekiştiren olsun istemez.
Dipnot : bi arkadaşım(!) bana, evlenelim ama çocuk diyorsan ben yokum demişti (gençti ne dediğini bilmiyordu).
tamamen karakter meselesidir çocuk istemek. ozgur ruhlu bir kadin anne olmaya yatkin degildir. cocugun ona bagliligi batar. mutsuz olur. bu mutsuzluk cocuga ve kocasina da yansir. evlilikleri bile sarsilabilir. en buyuk yuklerden biridir anne olmak. herkes kaldiramayabilir.
sahsim adina konusmak gerekirse cocuk yapmayan aileleri tebrik edesim geliyor. toplum baskisina karsi gelmis, hayatini yasiyorlar. he ileride yalniz kalacagim derdinde de degiller. zaten kimse ileride ne olacagini bilemez. belki cocuklar senden once olecek? yarini dusunerek yasarsan bugunden tat alamazsin.
uzun lafin kisasi birey nasil mutluysa oyle yasamali.
Ben istemiyorum. Bak ergen falan da değilim. 26 yaşındayım. Belli bir yaşım var. Şu ana kadar hiçbir erkek ilgimi çekmedi. Hiçbir zaman ne evlenmeyi düşündüm ne de aileyi. Hele hele bir çocuk edinmeyi. Çoğu insan sırf bencilliği için çocuk sahibi olmak istiyor. ileride yalnız kalmamak içinmiş, malını bırakmak içinmiş, evliliğin devamı içinmiş falan filan... kimse düşünmüyor bu çocuğun hali ne olacak? Ben bu çocuğu doğru dürüst bir hayat sağlayabilecek miyim? Ben anne/baba olabilecek biri miyim?
Ben yapamam. Bir kere ben anne olacak meziyete sahip değilim. Bunu biliyorum. Kafam eser oraya giderim, kafam eser eve gitmem. Zaten meslek gereği oradan oraya gezen biriyim. Bu çocuğun hayatı nasıl olacak 1 yıl bir şehirde 2 yıl başka şehirde? Evden kaçta çıkacağım belli değil akşama gelecek miyim belli değil bu çocuk nasıl yaşar? Benim karakterimde bir insan nasıl anne olur. Sinirli, mükemmeliyetçi, nerede ne diyeceğini bilmeyen, dünyadaki hiçbir şeyi gram umursamayan biri bir çocuğun sorumluluğunu nasıl alacak? Her gün yemek hazırlayacak, konuşacak, sevgi gösterecek. Ben sevgi ne onu bilmem lan. Sonra bakalım bu çocuğun babası iyi biri olabilecek mi? Ya babasız büyürse ne yapacak bu çocuk ben o vebali nasıl alacağım? Ya da bana bir bok oldu annesiz olacak bunu yaşatmaya ne hakkım var? Ulan siz kolay sanıyorsunuz. Sanıyorsunuz "çocuk olsun allah rızkını verir". O iş öyle değil. 10 çocuk yapıp boktan hayat vermek değil. Ben yapamam arkadaşım.
ben daha kendi evimi temizlemiyorum, yemek yapmıyorum dışardan yiyorum. Otel gibi kullanıyorum. Kendime bakamıyorum ben. Kendi sorumluluğumu alamıyorum. Bir çocuk edinip hayatı o masuma dar mı edeyim. Benim hayatım o kadar doğru ve düzenli değil. istemiyorum.
Ozellikle kariyerist bazi kadinlarda var. Kocasini ikna edip cocuk olayina hic girmeden is aleminde iyice erkekleserek igrenc karakterlere donusme egilimleri yuksektir.
Çocuğun allahtan gelen en büyük lütuf olduğunun farkında olmamaktan kaynaklanır.
Çocuk geleceğe dair bir umuttur oysa ki...
Bu kirli dünyada temiz varlıklar olarak cocuklarimi yetiştirmek en büyük Arzum.
Bunun için de elimden geleni yapıyorum.
Tabiki kıyıya vurmuş Suriyeli minikleri görünce mesela, ilk olarak kendi çocuğum geliyor aklıma.
Ben allaha şükür bu yaşıma kadar yokluk, sıkıntı görmeden yaşadım. iyi kötü her ihtiyacım karşılandı. Allah'a çok şükür. Bu yaştan sonra sahip olduklarımı yitirirsem kendimi değil, tabiki cocuklarimi düşünürüm. Düşünüyorum da... yarın öbür gün ne yasayacagkmizi bilmiyoruz. temennim çocuklarım ve bütün çocuklar güzel bir dünyada yaşasın ama Gel gör ki hayat bu dünyadan ibaret de değil...
öyle sosyal mesaj falan vermeyeceğim arkadaşlar. kim büyütecek kim besleyecek, kim hasta olunca ilgilenecek, kim bütün mal varlığını eğitimiine harcayacak falan, üşeniyorum amk. çocuk yapmamamın sebebi şu sikik dünya değil tamaamen benim.
bu kirli dünyaya bir can getirmek istemiyorlardır. işsizlik, açlık, savaşlar, tecavüzler, cinayetler, katliamlar hofff yazarken kendimi imha edesim geliyor vallahi. kısaca niye doğurayım kardeşim. çocuğum yıllar sonra karşıma geçip beni niye doğurdun ki anne derse. yaşamaktan nefret ederse ya. bir sorumluluğu geçtim bunun sosyal boyutları gerçekten insanı ebeveyn olmaktan alıkoyuyor. ben bin bir özenle çocuğumu büyütüp bir yaşa getireyim, şehit olsun. ya da ben büyütüp besleyeyim kansızın biri eve gelirken çevirip tecavüz etsin ve öldürsün. bu yüzden bu boktan dünyaya çocuk getiremem.
çocuk isteyip de başaramayanların üzüntülerini görseler, mutlaka isteyecek insanlardır. her şeye rağmen istemiyorlarsa yapacak bir şey yoktur. lakin, allah her isteyene hayırlı ve sağlıklı çocuklar nasip etsin.
: jet hızıyla eksilenmiş lan :) ama beddua etmeyeceğim. çocuk konusunda beddua etmem. hayırlısı olsun.
: ulan amk ergenleri hala eksiliyor. allah isteyene nasip etsin diyorum. bunun nesi kötü?
benimdir efendim. insanoğlu bu amına koyduğum dünyasında virüs gibi. zaten dünyayı yiyip bitirirken bir de benim ürememin ve çoğalmamın ne gibi bi anlamı olabilir ?