tamamen karakter meselesidir çocuk istemek. ozgur ruhlu bir kadin anne olmaya yatkin degildir. cocugun ona bagliligi batar. mutsuz olur. bu mutsuzluk cocuga ve kocasina da yansir. evlilikleri bile sarsilabilir. en buyuk yuklerden biridir anne olmak. herkes kaldiramayabilir.
sahsim adina konusmak gerekirse cocuk yapmayan aileleri tebrik edesim geliyor. toplum baskisina karsi gelmis, hayatini yasiyorlar. he ileride yalniz kalacagim derdinde de degiller. zaten kimse ileride ne olacagini bilemez. belki cocuklar senden once olecek? yarini dusunerek yasarsan bugunden tat alamazsin.
uzun lafin kisasi birey nasil mutluysa oyle yasamali.
Çocukların gürültücü olduğunu düşünür (sanki yetişkinler sistematik gürültü makinaları değildir !), gezip tozarken anneğğ babağğ diye paçasından çekiştiren olsun istemez.
Dipnot : bi arkadaşım(!) bana, evlenelim ama çocuk diyorsan ben yokum demişti (gençti ne dediğini bilmiyordu).
çocuk yetiştirmek zor iş. annelik /babalık istenince bırakılabilecek bir şey değil. işinize ya da sevgilinize benzemez. istifası, emekliliği yoktur. işte bazı insanlar bunu bilir ve çocuk sorumluluğunun altına girmez. bu davranış olgunluk ve farkındalık ister. bazısı ise bu insanların tam aksine bodoslama anne/ baba olur ve genellikle de çocuğuna gerekli ilgiyi, sevgiyi veremez olan günahsız çocuklara olur.
cocuk sahibi olmak kolay is degil. saldim cayira mevlam kayira mantalitesinde sevgisiz, aile terbiyesi olmadan buyuyen cocuklar yetistirmektense gercekten hazir olana kadar beklemek en iyisidir. yanliz bu kural daha cok anne adaylari icin gecerlidir. yoksa hic bir erkegin asla kendini baba olmaya hazir hissedeceklerini sanmiyorum.
genellikle ''bu haftasonu las vegasa gidelim'' ve ''amaan karım başka bir erkekle yatsın bu gayet normal'' cümlelerini kuran türk lügatında ''gavat'' kelimesi ile zikir edilen tiplerdir. ha bir tip daha vardır genellikle akıllı sakin ve geleceğini düşünen kaldıramayacağı yüke girmeyen insan tipidir keşke herkes böyle olsa desemde 1 numaralı tip genelde ön planda.
farklı bir düşünce yapısı.Mesela etrafımda bu şekilde düşünen iki çift var.
iki çiftinde maddi ve manevi olarak problemleri yok.Hatta çocuk gelişiminde uzman anne baba tutumlarından anlayan insanlar ama gerekçeleri 'ben eve geldiğimde çocuk gülümseyecek diye büyüyünce gülümseyerek hayata bakacak anlamına gelmiyor , bu dünya düzenine çocuk getirmek çocuğa eziyet etmek' şeklinde.
Tabi haklı olduğu noktalar var ama ne bileyim bütünsel olarak haklı diyemeyeceğim.
eski ailelerde futbol takımı kuracak kadar çocuğa rastlayabilirsiniz.
zamanla bu sayı beşe, ikiye, bire inmiştir.
gençlik, çocuk kelimesini duyduğu anda kaçıyor.
çok zordur. çünkü doğası gereği tüm canlılar gibi üremeye kodlanmış genlere sahibiz.
tabiki akıl ve irade ile diğer canlılardan ayrılıyoruz. saygı duyulması gereken insanlardır.
Haklı insandır. Kendi geleceğim bile belirsizken niye çocuk sahibi olup ona da azap çektireyim. Her şey bozulmuş, güvensiz, sağlıksız ve pis bir gezegenin üstündeyiz.
Eğer ruhen bu sorumluluğu taşıyacak güce sahip değillerse, en iyisini yapan insanlardır. Çocuğu dünyaya getirip, dayakla, küfürle büyüteceksen, hiç yapma o işi. Çocuğunu döven bir ebeveyni uyardım bir gün. Aldığım cevabı aynen yazıyorum: Çocuk benim, istediğim gibi yetiştiririm. Seni ilgilendirmez. Hayır dedim, bal gibi ilgilendirir. Sen o çocuğu dayak, küfürle büyüteceksin, psikolojisini darma duman edeceksin, o çocuk büyüyünce bir psikopata dönüşecek ve bir yerde benim çocuğuma saldıracak belki. Al bak, senin çocuğunu yetiştirme tarzın beni de ilgilendiriyormuş değil mi? topluma bir insan yetiştiriyorsun neticede. Bunu yapacak yetiye, sabır ve hoşgörüye sahip olmayanlar üremesinler bir zahmet.
Herkes iyi anne olacağımı söylese de benim. Ömürlük sorumluluk almak istemeyen ve bunun için kınanan insandır. istemediğim sorumluluğu neden alayım der. Bir çocuğun hayatını sırf bazı tabuları tatmin etmek için dünyaya getirmek istemeyen insandır.
Mantıklı gelmiyor lan zaten 7 milyar insanız dünyanın anasını ağlatıyoruz ne gerek var daha da artmaya ayrıca 4. Endüstri devrimi ile insan iş gücü bitiyor yani iş de sıkıntı olacak ortada o kadar serseri mayın gibi gezen insanlardan korumak da cabası sonra onun eğitimi var gece ağlaması var benim hayallerim için harcayacagim emeği çabayı ve parayı onun pis bezlerini değiştirmeye ve almaya harcayacagim vs. Vs. Vs. Kısaca olmaz.
ben de istemiyorum. devlet bize insan üreten fabrika gibi davranamaz. evliliği devlet de meşrulaştıramaz. evlilik iki veya isteğine göre daha çok kişi arasında yapılan anlaşmadır. bir üçüncü kişi dıştan buna ne tanıklık edebilir ne de başka biri bu konu hakkında hüküm verebilir. biz yatak odamızda olanlardan dolayı devletten onay alıp bu hali meşru- meşru değil üzerinden de açıklayamayız.
peki biz kimiz?
bayağı kalabalığız.
ancak ciddi diyorum evlilik özel hayatın ihlalidir. devletin yatak odamıza girip bize neyin meşru neyin meşru olup neyin olmamasını söylemesidir.
Istemeyen insanlar neden çocuk sahibi olsun ki zaten? Çocuk yapmak deney değil. Iyice düşünüp taşınıp, emin olup öyle yapmalısınız.
Bakmayın siz eskiden erkekler sırf kisir demesinler diye bile çocuk yapıyordu. Şimdi insanlar akıllanmaya başladı. Anne/ baba olamayacağının bilincinde olan insanlar tabiki çocuk yapmasın.
Çocuk sahibi olmanın koca bir ömür taşınması gereken bir sorumluluk olduğunu bilen ve bu konuda kendisine güvenmeyen insanlardır.
O insanlardan biriyim. Kadere inanırım ama körü körüne değil. Çocuk yapıp, rızkını allah verir demek dünyanin en saçma şeyi.
Hamilelik süreci güzel, tamam.
Bebek olunca sevmesi oynaması güzel, tamam.
Ama sağlıklı bir toplum içinde o çocuğu büyütmek büyük iş. Deyim yerindeyse, bende o göt yok.
