bir önce büyümek istemenin adıdır. yılmaz erdoğan'a göre şehirlerarası otobüsler. şahsım adına söylemek gerekirse aynanın karşısına geçip sakal tıraşı olduğum günler. fakat kıl yoktu. *
kendi kararlarını kendisi vermek isteyen çocuğun serzenişidir adeta..
evet büyüdükten sonra, arada keşke şu çocuk kadar gamsız olsaydım diye iç çekilir ama özlenen, sadece gamsız ve sorumluksuz olma halidir. üzerine ne giyileceğine, ne yiyip ne yemeyeceğine karar verilmesi değil.. sonuç, mantıklı ve anlaşılır bir istektir ama zamanı gelmeden istek olmaktan öteye gidemez.
bu hastalıklı düşünceden anında vazgeçerek, çocukluğun önemini kavramak için ufak bir araya ihtiyaç duyulan sanı. para, aşk, iş, ekmek, yuva, sorumluluk gibi değerlerin kelime anlamları bile yeterince yoruyorken bunların içine balıklama dalma hadisesinin gerçekliğiyle yüz yüze kalmak.
büyüyünce bu söz değişir ve " büyümekten vazgeçip çocuk kalmak istemek" olur. ah bi yaşımızla barışık olamıyoruz kahretsin. (bkz: her yaşın güzelliği ayrıdır.)
bıyıkların yeni terlediği dönemde;
*adamlar ne hatunlar kaldırıyo bizimkilerin memeleri bile yok, bi büyüsem yaa. şeklinde söylemlerle gerçekleşen hede.
