masum olmaktır. ama çocuk olmak güzel değildir aslında. çocukluğu hatırlamak güzeldir. kimse ben çocuk olduğum için çok mutluyum amk demez. keşke büyüsem amk hemen der.
ama büyüğünce çocukluğa çok özlem duyar. çünkü büyüğünce insan o saflığın, o temizliğin çocuklukta kaldığını görür.
insanin bebeklikten sonra, ergenlik döneminden önceki hayatın en saf, en temiz, en güzel, en eglenceli ve anıları unutulmayan, büyüdükten sonra geriye dönmek istediğimiz evre denilebilir.
çocukluk yıllarım pek de güzel geçmedi aslen, hani tam anlamıyla çocuk olamadım hiç.
Ama doğduğum günden uzaklaştıkça anlıyorum ki çocuk olmak ne olursa olsun güzelmiş.
henüz yepyeni olmak... ne bileyim sadece "6 senedir hayattayım" diyebilmek, bunu düşünmek...
ölümü anlamamak, kendini daima güvende hissetmek,
Korunup kollanan, sevilen, şevkat gösterilen olmak,
saflığı, gerçek sevgiyi, arkadaşlığı tatmak,
henüz zenginliğe veya zevke giden yolda bir araç olmamışken, samimiyeti yaşamak. öyle degil mi? şu an çogu insan sana ihtiyaç duydugu için yanında degil mi? bu yüzden yanında olmadı mı? çocukken öyle degildi işte...
çocuk olmanın en güzel yanı da olumsuzluklara sağır ve kör olmaktı, gördüğümüz ve duydugumuz çogu şeyi anlamamaktı.
aldanmak güzeldi aslında.
ne olursa olsun gülümsemek, anlamaya çalışmadan iyimser davranmak... bunlar çok güzel şeylerdi.
henüz pişmanlığı tatmamış olmak, ve günahsızlık... ilk taşı atabilecek kadar masum olmak.
Aslında savunmasız olmak bile bir mutluluk garantisiydi.
Aslında en kötümüz bile bu dünya için fazlasıyla iyiydi o yaşlarda.
büyümek, sanırım sağlığa çok çok zararlı bir şey,
Yaşlılar fazla büyüdükleri için ölüyorlar.
babam işten gelmişti. ben daha altı yaşındaydım. erkek kardeşimle bana sakız almıştı. bu şekerli olanlardan... tatlı tatlı gülüyordu bize sakızları verirken. önce ben atıldım ve sakızlardan birini aldım. sonra kardeşimin elindeki sakıza baktım. hemen onun elindekine de saldırdım. yazık yavrum canım kardeşim hiçbir şey demedi. ardından değiştirdim sakızları. halbuki sakızlar aynıydı! Allah' ım! neyse çocukluk işte. sakızlarımızı çiğnedik şekerli tadı gidene kadar. büyük ihtimalle de yuttuk şekeri gidince *
(bkz: işte öyle bir şey)
Çocuk olmak vardı şimdi... Bir ülkenin kralı olmak, oyuncaklar diyarına uçmak vardı uçan halıyla Çocuk olmak vardı şimdi... Çikolatadan havuzlara dalmak, pamuk şekerden bulutlara uzanmak vardı
Nereden çıktı şu aptal aşk ! Aynı havayı soluduğun bir insana, çocukça kurduğun hayallerden daha imkansız bakmak !
Eski zamanlarda güzeldi çocuk olmak. Sokakta top oynamak, ip atlamak... bu devirde ha çocuksun ha değilsin ne fark eder? 7 de de 70 de de bilgisayara oturursun zaten.
--spoiler--
Topu atan alırdı. Bizden 1-2 yaş büyüklerimize abi diyecek kadar saygılıydık. Su kücüğün söz büyüğündü her zaman... Küfür etmeyi bile bilmezdik çoğu zaman... Kızarma gibi özelliğimiz vardı. Utanma duygusu ile büyüdük biz.. Top oynarken forvette Tanju defansta Recep'tik... Kaleye geçince Schumachaer oluverirdik bi anda. Sevgilmiz yoktu ama sevenlerimiz vardı. Belli eden bi hareket yaptımı oooo anlayalım lafı çıkardı koro gibi herkesin ağzından aynı anda.
Erkeklerle kızlar toplandığında yakar top oynardı. Yine de centilmen adamdık biz yakmazdık bile bile kızları.. Amacımız kötü olmadı hiç bi zaman.. Karnımız acıkırdı öğle vakti güneşin altında " anneeee yarım ekmek yap " derdik.. sepetle gelirdi ekmeğimiz. Bakkaldan kola alırdık bazen , veresiye defterine yazdırırdık Babamın haberi var abi nidalarıyla..
Dudağımız patlardı , kimse dayak mı yedin demezdi o zamanlar.. Çünkü kimse kimseye zarar vermezdi. Ya düşmüşüzdür ya da top gelmiştir.. Her hafta dizimizde yara olurdu , kabuk tutardı. Soyması da bi zevk , kaşıması da bi zevkti.. Tasolarımız vardı , bazıları erken kalkar inerdi sokağa biz o " çıt, çıt " sesiyle uyanırdık.. Bi kaybettik mi , oturur ağlardık kimi zaman gitti " misty tasom " diye.. Zor cıkardı cünkü cipslerden. Bisiklete biner hava atardık arkadaslara.
En kötü hareketimiz , bisiklete pompa eşliğinde havalı korna yapmaktı belkide. Gürültü yapardık , arka lastiğe sıkıştırırdık pet şişeyi motosiklet havası katardık. Yeni dökülmüş asfaltın üstünde cıplak ayak koşmanın zevkini yaşadık biz ! Sonunda zenci ayağımız olsa da.. Bizim için en büyük mutluluk , bugs bunny bitti zannederken arkasına yeniden bir bölüm başlamasıydı belkide.. Oturur izlerdik. Biz iyiydik , güzeldik.. Noldu bize diye sormak bile , tüm bunları yaşayanlarda bi kaç göz yaşına sebep olur belki.. Çünkü içimiz de hala o cocukluğumuz ve anılarımız var.. He unutmadan , camiiye girip içtiğimiz suyun tadı hangi damacanada ??
--spoiler--
Çocuk olmak beden yaşı ve yaşanılmış gün sayısı ile sınırlanamaz bence ,ruhundan haber vermeli insan. Hala karanlıktan korkuyor mu , sokakta deli gibi oynayıp, uçurtma uçurmak istiyor mu? Annesi gelsin sevsin onu istiyor mu? Çocukken eğlendiği şeyler şimdide onu mutlu ediyor mu , o zaman ki korkuları hala var mı diye bakmalı. Bazen küçük bir kız çocuğu gibi bir şeyle uğraşırken şarkı mırıldanıyor mu? Hala o bebeklik battaniyesi ile yada ayıcığı ile yatıyor mu ona bakılmalı işte. insan her yaşta çocuk olabilir ta ki içinde ki çocuk ölene kadar.
