çocuklugum uzaklarda
bana sanki gelsen diyor
benim sehrim çocuk kalbim
yüküm agir çeksen diyor
gençligim de orda sakli
ah ne var ki inanmyyor
bir kus olsam uçsam derdim
biraz kahrini çeksem derdim
o sehirde bir vurulsam
ölsem derdim
yok be kalbim böyle ölme
itiraf et söyle sen de
her sey eski dönmek yok
ah ne çare
o diyarlar o tepeler
bu yalnizlik bitmez diyor
fenerimi yaksan da olur
ben ölüyüm çocuk diyor
gençligim de orda sakli
ah ne var ki inanmiyor
bir kus olsam uçsam derdim
biraz kahrini çeksem derdim
o sehirde bir vurulsam ölsem derdim..
çocuk kalbim. ne kadar da hoş bir tamlama. beni aldı götürdü efendim. en güzeli çocuk olmaktı. delice koşarken banamısın demeyen, hayallerini kimsenin mahvetmesine olanak yoktu, kalbin kırılmıyordu. sevmek bile başkaydı. sevildiğini bilmekse bambaşka. kimseden çekindiğinde yoktu. ne derler diye bir soruyu daha öğrenmemiştin o zaman. tertemiz olmak ne güzeldi. şimdinin aksine. yıllardan hesap sormak hakkını verseler tek sorum neden benden çocukluğumu aldınız derdim.***
