Evlenmeden once konusulmasi lazim diyecegim ama o zaman da cocuk sayisina karar veriliyor mu nasil muhabbetler donuyor cok asina degilim.
Esas anlatacagim bir arkadasimin esi bu erkeklerden bir tanesi. Cocuk istemiyor. Arkadasim da deli gibi cocuk seviyor. Bir defasinda kirmamaya gayret ederek istemedigini bilmiyor muydun onceden diye sormustum. Guya evlenmeseydin o zamana getirecegim mevzuyu. Biliyordum ama bu isler oyle olmuyor demisti bana. Ustelememistim ben de. Hala deliriyor cocuklara. Iyi de anlasiyor. Bense uzaktan izleyip bir miktar uzuluyorum.
Ortak beklentilere sahip olmak onemli sanirim. Allam cok fazla parametre var uyusmasi gereken. Nasil denk getiriyorsunuz da evlenip mutlu oluyorsunuz aklim almiyor.
Zalimliğin, haksızlığın, hayat mucadelesinin, boşanmaların zirveye ulaştığı bu dünyaya çocuk getirmek bencilliktir. Çocuğa yapılacak büyük bir kötülüktür. Varsın soyum devam etmesin. Nooolur ki!?
Bunun yerine kimsesiz bir çocuğa gönülden annelik babalık etmek daha doğru olur.
Evlilikte cocuk istemeyen erkek, çocuk istemeyen kadınla beraber olmalıdır. Ve bundan emin olmalıdır. Bir tarafın isteyip digerinin istememesi iliskiyi bitirir. Yoksa isteyip istememek zaten normal bir durumdur.
