Ben var seni anlamak. Istememek çocuk biz.
Kişilerin özgür iradeleriyle karar verdiği. En azından şimdilik. Önceden çok isterdim hemen olsun vs derdim, şimdi gözüm götürmüyor çoluğu çocuğu. Düşünsene gece dışarı çıkamıyorsun, düzene koyduğun isler aksıyor.. kendimi büyütene kadar baskasini buyutemem, he büyütürüm cicek gibi yaparim ama ne gerek var? He benim cocugum tatli olmaz mi, asiri tatli olur, yanakli manakli olmaz mi off fena hem de. Kiz olursa bi de yoluna köpek mi olurum? Olurum. Çocuk severim ama uzaktan. Sevelim ama başkasında.
Su anki kariyer ve gelecek hedeflerim arasinda "çocuğumun gotune hangi pişik kremi iyi gelir" yok.
bir tercihtir. çocuk istemek kadar doğaldır bence. çocuğum olsun isterim ben. çok muhteşem bir hayatı olan bir kişi zaten çocuk yaparak muhteşem olan hayatını bozmak istemeyebilir ama ünlüler bile çocuk yapabiliyorlar. çocuğum mutsuz olursa diye endişem de var ama iyi bir baba olursam çocuğum mutsuz olmayabilir. hem dünyadaki tüm babalar iyi mi. benim babam beni 1 yaşındayken terketmiş mesela yani babam bana 1 yaşından sonra sanırım anneme para ödemesi dışında babalık yapmadı.
Hayat üzerine anlam yükleyememiş insanların istemeyeceği bir şeydir. Daha insan kendi varlığının sebebini Çözememişken nasıl olur da aynı karmaşaya düşmesi muhtemel bir insan evladı daha getirebilir ki dünyaya. Mantıklı bir karar sonuna kadar desteklerim.
Zaten küçüklüğümden beri analık duygularım gelişmemişti. Son zamanlarda çocuklara aşık olduğumdan bi özeniyordum. Ama herkesin çocuğunu ben yapmışım gibi bana bırakmasından dolayı herhalde hiç yapmayacağım ya. Daha çocuğum olmadan sabır sınırımı ihlal ettiler çünkü. Yaparken bana soruldu mu peki? Böyle bir şey hatırlamıyorum.
