hayatın sorunlarından kaçmaya çalışan insanlar.
içerlerinde bir yerlerinde yaşanmamışlık dolu çocukluğunu çağıranlar.
10 tane ülker çikolatalı gofreti yiyip, kusup bir daha yiyen şevkli insanlar.
hayat-amaç-hayat üçgeninden sıyıran ve sıyrılan insanlar.
eğer ki bunu daimi hale getirmişse, tahammül sınırlarını zorlayan insanlardır.
zamanla sinir bozucu olduklarından, çok çekilir bir yanları yok.
daha alıngan, küsüşken olduklarından tartışmayı kavgaya çevirirler, kişisel yaklaşırlar.
saçmalamabilitesi en yüksek kesim.
bu tip insanları topluma kazandırmak lazım geldiğini düşünüyorum, yazık yani ne kadar komik ve çekilmez olduklarının farkında değiller. olmadı sıraya dizip tokat manyağı da yapılabilir belki o zaman kendilerine gelebilirler diye düşünmekteyim.
insanın kendi içindeki saflığını ve mutluluğunu korumasını sağlar. dezavantajı da toplum içindeki çakallar, uyanıklar vb. ucuz insanlar tarafından "kolay lokma" olarak görülmeleridir. suistimal edilirler, yüzüne güzel konuşulup arkasından dalga geçerler, güzel insanımız derdini anlatmayagörsün anında dedikodu malzemesi yaparlar. bu insanların tek suçu kirlenmemeye çalışmaktır.
