Bugün izmir karşıyaka çocuk esirgeme kurumunda yılbaşı eğlencesi kapsamında çocuklara bir tiyatro oyunu sergiledik. bunda ne var diyebilirsiniz tabi öncelikle ben oyuncu değilim yönetmen yakınım ve teknik sorumlu olarak gittim ses ışık vs. başta aklımıza gelmemesine rağmen prova yaparken içimize sinmeyen birşey vardı anne baba olan dialogları değiştirdik öğretmen yaptık sözde vicdanımız rahat oynayacaktık oyun bitti o çocuklar yanımıza geldi öyle bir sarıldı ki o an hayattaki tüm dert ettiğim şeylerden utandım hayatta tek beklentisi kuru bir sevgi olan çocukları gördüm sonra onları bu hale getiren anne babalarını düşündüm hayatta ilk kez bu kadar airete inanmak istedim cezasız kalmasın istedim sarıldık o an güldük oyun oynadık sonra dışarı çıktım duvarın kenarına oturdum kaldım içerdeki masum hayatları düşündüm ağladım umarım ilerde hepsi mutlu olur seviyorum sizi çocuklar yine gelicem.
