çocuk sahibi olmak bireyin hayatını köklü bir değişime uğrattığı gibi, çocuğa yeterli olup olmamak kaygısını da bireyin hayatının en ortasına yerleştirir. doğduğu günden, bulunduğu yaşa kadar birlikte olunan çocuğun zaman zaman bazı davranışlarına ebeveyni bile anlam veremez. farkında olmasak da, henüz çok küçük olsalar da onlar bir birey. kendine özgü tercihleri, sevdikleri ve sevmedikleri şeyler var. önce ebeveyn, sahip olduğu çocuğun oluşmaya başlayan kişiliğini analiz etmeli, sonra da çocuğun gelişmekte olduğu kişiliği ile paralel yaklaşımlarda bulunmalı. bunu uygulamak yazmaktan daha zor olsa da, çocuğun iç dünyasında karmaşa olmaması ve ileride çocukluğundan kaynaklanan sorunlar yaşamaması nedeniyle çok önemli bir husustur.
kimi zaman çocuklar da büyükler gibi bunalıma girerler. 2 yaş sendromu bu bunalıma çok güzel örnektir. bu zamanlarda da pedagog yardımı almaktan kaçınmamak gerekir. bazen normal sayabildiğimiz davranışları, gelecek hayatını olumsuz etkileyebilmektedir.
