Ceo en azından yaşar. Hem de öyle böyle yaşar. Her gittiği ülkede özel yemek, özel yatak, özel hatun servisi vardır. Çoban mı, o yaşadığını zanneder. Dağlar benim der, sonra bir maden şirketi elinden alır. Mera benim der ağanın biri kovar. Yaladığı kadar mutludur.
Mutlu olmak, meslekler, statüler, makamlarla ilgili bir duygu değildir.
Algılarınız, yaşamdan beklentiniz, kişilik özelliklerinizle alakalıdır.
Duygu ve mental olarak hangi duyguya meyilli iseniz, hangi duygunuzu geliştirmiş iseniz, hayatınız öyle şekillenir.
El pençe divan durulan, milyonlar kazanan, konforun alâsını yaşadığı halde mutsuz olan insanlar varken, köyünde iki hayvanı, bahçesi ile mütevazi ama mutlu ve huzurlu sıradan insanlar da vardır.
çoban, koyunların ceosu; ceo, çalışanların çobanıdır bir yerde. meslekleri birbirine benzer ama çoban daha mutlu ve daha huzurludur bence. ceoluk neymiş, doğa gibisi var mı be!
ikisi de birbirinin hayatından biraz tadar aslında. çoban evinde bilgisayarı ile, koyunlarını yaylaya götürdüğünde yanında akıllı telefonundan interneti kullanır.
ceo yaşamsal faaileyetlerini sürdürebilmesi için çobanın sattığı koyunların etinden, sütünden beslenir.
