Eski bir rivayettir. Doğru olsa da olmasa da verdiği mesaj faydalıdır. Okunması tavsiye olunur.
Köy yerinde ölen bir adamın cenazesi kaldırılmaz. Ne köylü ne imam nede muhtar sevmedikleri bu adamın, ne cenaze namazını kılarlar ne de defnederler.
Karısı 2-3 bekledikten sonra eşini bir küfeye koyarak sırtlar ve gömmek üzere yola düşer. Yolda rastaldığı bir çoban kadının çaresizliğine acır ve küfeyi devralır.
3. gün sonra bir köylü, köy imamına koşar ve derki "3 gece üst üste şu cenazesini kaldırmadığımız adamı, cennete girerken görüyorum". imam köylüye "aynı rüyayı bende 3 gündür görüyorum" diyince ikisi birden olayın iç yüzünü öğrenmek üzere ölen adamın karısına giderler.
Kadına "kocanı nereye gömdün ? onu gömerken ne dedin ?" diye sorarlar. Kadın "onu halime acıyan filanca çobana emanet ettim der. Çobana giderler..
imam ve köylü aynı soruları çobana sorarlar "Onu nereye gömdün ve gömerken neler söyledin ?". Şaşkın çoban cevap verir: "ben pek dua bilmem ve ölü gömmesinide bilmem. Küçük bir çukur kazdım, yüzünü kıbleye çevirdim ve üzerini kapadım" imam tekrar sorar "peki ne dedin be adam"
Çoban "Allahım, Bugüne kadar bana kimi gönderdiysen azıcık aşımı onunla paylaştım ,senden gelen bir misafirdir diye!. Ancak bugün ben sana bir misafir gönderiyorum. Lütfen onu benim için ağırla"
