çatı katı dış kapı önüne bırakılmış büyükçe bir sarmaşık saksısına hayat aşılarcasına bol mineralli çişimi hediye ettiğim günleri aklıma getiren durumdur.
kurye tarzı bir iş yaptığım döneme denk gelir, müşteri evinde değildi ve ben çatlamak üzereydim, sonrası iyilik, güzellik...
10 yaşında boğaz köprüsünden geçerken dayanamayıp şişeye işediğimi hatırlatan baslik. o günlerde kendimi guiness rekortmeni falan sanıyordum. arkadaslarima anlattigimi bilirim onlarca kez. ne gunlerdi be.
Daha üst versiyonu sidik yarışını yanlış anlayarak hem yürüyüp hemde işeyen nesildir kanıtta belli işeyerek en çok kim mesafe kat edecek yaz aylarında gece eve dönerken boş bir sokakta küçüklüğün verdiği öz güvenle hunharca yapılan bir eğlenceydi.
Evden sabah 10'da çıkıp, akşam 10'da dönüyorduk, ya nereye yapsaydık! Şeklinde savunma hazırlaması gereken nesildir. Şimdiki nesil evinde otursun tabletiyle oynasın anca. Pehh.
