çiçeklere ve yemeklere anlam yüklerken kendilerine bir türlü anlam veremediğim insandır.
yani ne bu içine kapanıklık ne bu iki lafı bir araya getirip kendini ifade edememezlik. vay efendim kırmızı gül seni seviyorum demekmiş, yok beyaz gül ayrılığı temsil eder. dilber çiçeği verirsen yalarım diyomuşsun. hatun dilber çiçeğini atmayıp geriye iade ederse sakso garantiymiş. bu ne ya?
bizim mahalledeki berber çırağı müfit'te bu ve bunun gibi gaflet ve delalet içerisinde çamura saplanmış ve beni arayarak yardım istedi. neyse yanına gidip derdini sordum.
- "engin abi ben yasemin diye kızın birine buz parmak dondurma aldım. bunu kabul ederse beni pandikleyebilirsin demekti. kız dondurmayı açınca direk orta parmağı operasyona soktum. eve gitti abisine söyledi. abisi harıl harıl beni arıyo. bi bulursa eşşek sudan gelinceye kadar joplayacak." dedi.
neyse bir büyüklük edip kızın abisini buldum. "gençtir cahildir yapmasaymış iyiymiş ama olmuş bir kere" gibi klasik arabulucu sözleriyle adamı yumuşattım. özürdiletmek içinde yanına getireceğimi söyledim. neyse aradan bir-iki gün geçti müfit elinde yasemin çiçeği, buz parmak ve 10 kilo pişmaniye. yasemin parmak attığımiçin çok pişmanım demekmiş. çok sinirlenip müfit'i tokatladım.
