tam başlık:"asri mezarlıkta çiçek satarak oğlunun ve kızının lise ve üniversite eğitimine katkı sağlatan anne"
adı Gülseren Bozkurt.
Antakya' da yaşıyor.
antakya Asri Mezarlığı’nın en eski çiçekçilerinden.
Çiçek satarak geçimini sağlayan Bozkurt,
oğlunu buradan kazandığı parayla okuttuğunu, oğlunun üni mezunu olduğunu...
kızının ise halen ingiltere’de bulunan Oxford Üniversitesi’nde eğitim gördüğünü,
onurla paylaşıyor. https://galeri.uludagsozluk.com/r/2133692/+
Çok büyük bir olay yok. Neden bu tür gerçeklere duygusal yaklaşıyoruz bilemiyorum. Anne ve babanın görevi zaten çocuğuna bakmaktır, çocuğu sevmektir. Çiçek satarak bakabilir, avukatlık yapabilir, yöneticilik yapabilir, çay taşıyabilir, bana göre hiçbirinin arasında fark yok. Çiçek satan kadına vay be diyecek bir durum varsa o zaman öğretmen olan anneye yine vay be diyelim. Çocuğuna bakıyor diye alkışlayalım. Nedir bu garibana duyulan saygı ve neden eğitimli anneleri böyle kutlamıyoruz?
Yine anneyi kutsallaştırma çalışması işte. burada başarı kıza ait. Zeki, eğitimli, başarılı ve azimli olan o. Onu kutlamak gerekiyor. Bile isteye çocuk sahibi oluyoruz, bakıyoruz bizi alkışlıyorlar ya ahahaha. Ne ülke çok acayip.
Edit: özür diliyorum, onurumuzsun teyzecim. Çocuğunun her başarısının mimarı sensin. Diğer tüm anne ve babalar gibi bu çocuğu ben büyütüp okuttum diyebilir ve çocuğun evlendikten sonra damadın gelinin evine taşınabilirsin. Şimdi burada senin ellerini öpen insanlar, kayınvalide ve kayınpederi evlerinde 6 ay kalınca sözlük ortamında sayıp sövecek ve yine gelip annelerimiz sayesinde okuyup büyüdük diyecek. Onurumuzsun, ellerinden öpüyoruz. Ahahah.
