bana alınmasını çok sevmem, başkasına almayı da çok sevmem kafam tamamen pragmatist çalıştığı için o paraya yarım kilo et alınır diye düşünmekten çiçğe odaklanamıyorum. ama ara sıra özel günlerde alınabilir. adettendir.
kimilerinin alıştığı, kimilerinin unuttuğu, kimilerinin belli günlerde gerçekleştirdiği aktivite.
her sene anneler gününü hediye alıp kutladığım anneme, 2015' te öldüğünden beri her ziyaretimde çiçek götürüyorum.
bunun dışında çiçek vermemi sağlayacak bir kadın yok çünkü onların flört ve seks partnerinde aradığı dış görünüş ve fırlamalık özelliklerine uygun olamıyorum bir türlü. tabi bu özelliklere uygun olup çiçek almaktan bıkmış arkadaşlar da vardır.
1-2 yıldır sanki çiçek almaya sanki tövbe etmiş gibiymişim. araya pandemi dümeni girdi haberi-n yok!
şimdi o arayı kapatmak adına- mı bilmiyorum ama, ibb 'nin çiçek dükkanlarına rutin para düşürüyorum...
artık daha az arıza çıkıyor, ve trip çok daha kısa sürüyor.
hem saçma, hem garip durum, bu durumların ekseri ve genelinin çiçeğe bağlı olması!
Mesela siz kime çiçek alırsınız ve hangi zamanda?
Ben herkese her zaman ve bir de kendime.
insan bir çiçekçinin önünden geçerken gördüğü çiçeklerden ötürü içeri dalıp selamun aleyküm der ve çiçekçiyle biraz hasbıhal eder, mevsiminin çiçeklerinden alır çıkar.
Ben bazan mahcup oluyorum çünkü çiçekçi çiçeği gelinin aşırı abartılı süslenmiş kız kardeşi gibi yapmaya çalışıyor, böyle bişiler bişiler orasına burasına kurdeleler... Diyorum makyaja gerek yok kendime alıyorum zaten.
Ama sonra eve gidince anneme diyorum ki sana aldım. Bak ne güzel hem kendimi mutlu ettim hem annemi. Mutfakta da canlı bir çiçeğimiz oldu.
En acısı da, veremediğimiz çiçeklerdir. Ne güzel mutlu bağlıyordum ama olmadı yine. Ah ulan.
insan ruhunda cicekler actirir. Kurutup saklanır. Sonra eger o cicekler ozel birinden geldiyse ve artik hayatinizda degilse itina ile o kurumus cicekler cope dokulur. insani deli eder. En guzeli kisinin kendisine cicek almasidir. Kendinizle küsmediginiz surece cicekler sizinledir. Cok guvenli bence.
Özel günlerde pek çok kez çiçek aldım; papatyalar, güller, karanfiller.
Ama nefret ediyorum birini mutlu etmek için dalından koparılan çiçekleri elimde görmekten. Sonra çöpe atılmasın diye kurutuluyor falan iyi ama..
ayrıca Yılmaz Erdoğan’ın şahane bir şiirindeki satırları hatırlatır her seferinde:
...
Çünkü bilenler hatırlar
Hem yapılmış hem yapma çiçek satanlar
Bahçıvanlar değil tüccarlardır
...
gereksiz harcamadır.
ablamın öğrencilerine yardım etmek için lüzumsuz harcamalarımızdan kısıyorken inanın saçmalık geliyor gözüme buna verilen para.
herkes yanındakinin elinden tutsa çiçekten daha güzel şeyler çıkar ortalığa.
ÇiÇeğe o kadar para verilmese de olur solup ölmeyen ÇiÇekler hariÇ. Sevgilinin yanına gelirken düşüncesidir en önemlisi, bir Çikileta, bir şeker bir sevilen kurabiye bile yeterlidir. Kinder sürpriz en heycanlısıdır ÇiÇekten iyidir.
Bir erkeğin en büyük silahıdır. Sanılanın aksine erkeklerin çok sıkılmalarını gerektiren bir olay değildir. Elimde çiçekle sevgilimle buluşmaya gidersem yolda görenler garip karşılar diye düşünmeyin. Bayanların geneli çiçeği severler ve çiçek alıp elinde gururla taşıyıp sevgilisine götüren erkeği de takdir ederler. Yani bir taşla birden fazla kuş. Çaktın köfteyi?
çiçeği alıp, sokak ortasında elinde çiçekle yürürsen sıkıntılı durumdur.
herkes sana bakar, birileri aklından bak çocuğa ne güzel düşünmüş der, birileri sırılsıklam aşık mala bak der, birileri de bu rezilliğe değmez olum der.
Hoş bir eylemdir. Kahve içmeye davetli olduğunuz eve, bir demet kır çiçeği ile gitmek, sürpriz yaptığınız kardeşin, iş yerine giderken en sevdiği papatyalardan almak insana iyi gelir, sevdiklerinize de...ya da rahmetli babanızı, canınızı ziyaret ederken, toprağına misss gibi güller bırakmak, "seni seviyorum, seni çoook özledim" mesajını güllerle iletmek...Çiçek duygudur...
