çizgi filmlerde genellikle her bölüm rastlanan olaylardır.
scooby doo: gizemli olay çözüldükten sonra suçlunun " ve siz meraklı çocuklar... " demesi. powerpuff girls: anlatıcının her bölümün başında " townsville şehri" deyişi.
voltran'ın her bölümde canavar robot'tan bir dünya dayak yiyene kadar ışın kılıcını bir türlü oluşturmaması ve en sonunda ışın kılıcını oluşturup onunla canavar robotu 10 saniye içinde parçalara ayırması.
yüksek bir yerden şemsiyeyle atlandığında yere düşülmemesi. şemsiyenin bir nevi paraşüt görevi görmesi ve benim 4-5 yaşlarındayken bunu kafaya takıp, "yaa baba bu çok saçma. bunu çekenler gerizekalı mı?" demem...
bir karakter uçurumdan aşağı uçarken, bir git gide kalınlaşıp uzaklaşan bir ıslık sesi vardı sonra...
kaçmaya ilk başlangıcın yıldırım gibi olması, öyle ki bir anda ekrandan kaybolurlar sonradan anlarız ki aslında onlar da bizim gibi salak salak koşuyordur.
prepare for trouble!
make it double!
to protect the world from devestation!
to unite all people within our nation!
to denounce the evils of truth and love!
to extend our reach to the stars above!
jessie! james!
team rocket, blast off at the speed of light!
surrender now, or prepare to fight!
meowth!
that's right!
hopdediks'e, "sana yok, sen küçükken kazana düştün" iddiasıyla hiç ama hiç sihirli şerbet verilmemesi.
coyote'nin bi türlü road runner'i yakalayamaması ve daha da klişesi, acme'den ne ısmarlarsa ısmarlasın gelmesi.
