Kalbi çirkin olmasın insanın. Çok güzeller yakışıklılar var ama insan değil. Yoksa allahın yarattığı herşey güzeldir. Bakmasını bilene. Güzel kalpliler güzel bakar güzel görür.
güzellik veya yakışıklılıkta biryere kadar. eninde sonunda ya siz, ya da eşiniz birbirinizden er yada geç sıkılmaya başlayacaksınız. o yüzden o kadar kafaya takılmaması gereken durumdur.
Ben sevilir miyim?
Acaba toplum da yer edinir miyim?
Acaba bana bakarken neler düşünüyorlar?
Midesi bulanıyor mu ki beni görünce?
Sevişirken daha güzel birini düşünür mü acaba?
Ya sormayın şu soruları kendinize! Öyle bir gün gelir ki, ya ben böyle güzelmişim dersiniz.. Kendime eziyetim boşa olmuş dersiniz. Gün gelir biri öyle güzel sever ki sizi şaşar kalırsınız. Onunla sevişirken gözlerinin içine baktığınızda orada yalnız sizin olduğunuzu görürsünüz. Dışarıya çıkınca bir ortama girince bir bakarsınız ki herkesin gözü sizde, herkes sevgi ve saygıyla bakıyor size.
Yani Yaşadığımız dünyayı biz güzelleştiriyoruz, bunun başka açıklaması yoktur.
Ama tabi edebiyat kasmaya gerek yok. Uzun lafın kısası şudur:
Doğunca çirkin adamlar işaretlenir bir satırda
Onlar hayatlarına yön vermeye çalışmaz
Çünkü bilirler ki doğmuş olmak hatadan
Bu yüzden nefret eder hayat çirkin adamdan.
dizilerden, reklamlardan anlaşılacağı gibi güzellik, tüm ticari sektörlerin kullandığı, olması gerekenmiş gibi sunduğu bir kavram. görsel dünyada çirkine yer yok. o en fazla mizahın malzemesi olabiliyor.
hal böyleyken kişi yaptığı işte çok başarılı, özgüven sahibi biri değilse mutsuz olma olasılığı yüksek.
