yadsınamayacak bir gerçekliktir. güzel olanlar kendilerini o kadar da fazla ifade etme gereği duymuyorlar nedense. malafat ortada zaten deyip kendilerinde algılanabilecek ne kadar şey varsa görünürde olduğunu düşünüyorlar. güzelliğin getirdiği özgüven de olabilir bu. ya da konuşursam yüzüm kadar etki bırakamayabilir, sıçıp sıvayabilirim düşüncesi de olabilir. olur da zaten. ama çirkinler de gereğinden çok fazla konuşuyorlar be birader. nerde şişman bir hatun görsem kaçarım mesela. hobisi vardır, kitap okurdur, sinemaya giderdir, sporla ilgilenendir falan filan. her şeyi anlatır ama aher şeyi... ilgilenmediği hiçbir şey yok gibidir. ya da böyle görülmek istemesi bir nevi fondoten vazifesi görür hayatlarında bilemiyorum, o kadar isterik değilim henüz.
