resmen benim için açılmış başlıktır. arkadaşlarım tatlı bir insan olduğumu söylerler genel ruh hali olarak da hep mutlu,yaşama sevinci olan bir insanım ama gel gelelim tipimi sevmiyorum kendimi bazen bu dünyanın en çirkin insanıymışım gibi hissediyorum, hastalık bence bu insanı yiyip bitiriyor zira.
insanlara bakış açısı olarak tipi zerre önemsemem her zaman karaktere bakarım, gerçekten. Ama bunu sadece insanlar üzerinde düşünebiliyorum bir türlü kendimi sevemiyorum, malım çünkü, evet.
Herkesin bir evrede hissettiği durum. O kadar da önemli değil millet yakışıklı demiş çirkin demiş gülüyorum sadece. Bu hezeyanlar genelde lisede oluyordu bende.
