ince kadın çorabı, talaş ve çim tohumuyla vücuda gelen adamdır.
adamın kafa kısmından çimen çıkar.
düğme ve benzeri yan nesnelerle kaş göz de eklendi mi bakmaya doyum olmaz..
sula sula besle..
çimlerin sonsuza kadar yemyeşil duracağını düşünen çocuğun,bir sabah kalktığında sararmış çimlerle karşılaşmasına ve büyük bir hayal kırıklığı yaşamasına sebep olan oyuncak.
Çocukluğumuzda bir dönem moda olmuş , her evde bulunan , parizien de müjde çoraplar içerisine doldurulmış toprak,gübre, çim tohumu ve ıvır zıvırla büyütülmeyi bekleyen , başlarda kabak kafalı iken sonraları cok dehset saçlı bir adam olan hede.
80 lerde çocuk olmuş ve bu işe girmemiş olanların çocukluğunu tam olarak yaşayamadıkları dik saçlı arkadaşlar.. hey be.. sanırım üç aşşağı beş yukarı susam sokağından hemen sonraya ninja kaplumbağlardan ve oduncu gömleklerden biraz öncesine denk gelmişti bu sempatik elemanlar..
ilk okul günlerinin anılarılarından biri. ten rengi çorabın içine talaş, toprak, çim tohumu konup bağladıktan sonra abidik gubidik, ya da bazen yuvarlak şekil verilip, bazen de üzerine göz ,ağız, burun gibi uzuvlar çizilen gülünç cisim.kafasından çimler çıktığı zaman "ehi neler yaptım yalebbim" diye mutlu olan insanlar biliyorum*.ayrıca çimler makasla kısaltıldığında çim adamla dalga geçilirdi.allahım ne günlerdi onlar öyle? çim adam alınırdı sonra küserdi falan.*
ortason tarım dersi ödevi..bi kere o talaşların evde yaptığı pislik yüzünden ev ahalisi kafayı yerken, aynı eylemi siz, talaşı çoraba dökerken yaşarsınız.tam koyar üzerine de çim tohumlarını serpiştirirsiniz, hocanızın doğru yolu göstereceği tutar'yavrum tohumları önce koyacaksın çoraba, sonra talaş. hadi çocuğum bi daha yap'.tekrar bozulur, yapılır,çorap delinir.hadee buyrun cenaze namazına.al baştan.yeni çorap, tohumlar altta, talaşı dök, bağla ters çevir,kaş göz boya...
o kadar kasarsınız, milletin çimleri çıkar, sizinki çıkmaz, çıkarsa da özenle boyadığınız gözünden çıkar... *
sadece bir kez yapabildiğim oyuncak. hala bir daha yapabileceğim günü beklemekteyim. * ayrıca şimdiki çocukların bu tip şeyleri bilmemesi, kapının önüne yığılmış odunlarla oynayamaması, ne bileyim barbilerine elbise dikip bir şeyler üretememesi kötüdür aslında. yanınızda yamacınızda varsa bir ufaklık mutlaka öğretiniz. (bkz: sosyal mesaj içerikli enrty girmek)
(bkz: başı göğe ermek)
bir dönemin efsane nesnesi. gidip marangozdan talaş alırdık, üst kısmına biraz kuş yemi koyardık(çim tohumu), sonra bunu kadın çorabının içine doldurup, kaş göz çizerdik ve muhteşem bir buluş. çimenler çıkardı çorabın deliklerinden, sonra onları makasla keserek model yapardık. işte çocukluğumuzun icadı çim adam buydu.
bir garip adamdır yahu bu. çimden saçları ile oda da arzı endam etmektedir. hele bir de ilk saçları(çimler) uzadığında ki görüntüsü tarkan' ın 90' lı yıllar profili ile aynıdır.
odamda var bir adet, adı rıfık seviyoruz onu ailecek.*
1997 senesinde civcivlerimin saçlarını yediği için abimden dayak yememe sebeb olan yavşak adamdır. O gün dünyada bütün çim adamları yok etme sözü vermeme neden olmuştur. Evet gün gelecek yok etmediğim her çim adam için bana küfredeceksiniz.
eskiden bir hayli popüler olmasına rağmen, benim bu sene sahip olduğum adamdı...
adı da ''nebi çim adam''
birkaç aylık yeşil dönem dışında beni çok üzmüştür... galiba biraz inatçı oluyorlar. ilk başlarda güneşin ortasına koyup hergün sulamama, hatta kendisiyle konuşmama rağmen görünürde çim filan yoktu. böyle günler geçiyor, sonra birgün bir bakıyorsunuz kafasında hafif hareketlenmeler var, önce birkaç sarı sarı çim ve sonrasında yeşilleşen bir kafa. seviniyorsunuz tabi, saçlar uzadıkça şekil bile yapıyorsunuz. fakat bu mutluluk fazla uzun sürmüyor. bir bakıyorsunuz ki çim adamınız sararmaya başlamış... ne yapsanız sararıyor, sararıyor ve kurumuş bir çim adam haline geliyor...
artık o ölü bir çim adam. iş güç yüzünden bakamadım çünkü uzunca bir süre. ama olsun yine de atmıyorum, belki birgün yeniden eski haline gelebilir... özlüyorum seni nebiciğim.
