"Çile, yalnızca bir kitabın adı değil, bir davanın ana rahmidir. Üstad Necip Fazıl Kısakürek, hayatı bir ip cambazı edasıyla çileden çileye asarak yürüyen, bu dünyadan geçen bir 'baştacı çilekeş'tir. O, hakikatin pazarında 'anlam' için kan terleyen bir çırak; davasını, kanıyla değil, kaleminden süzülen 'sır' mürekkebiyle yazan bir üstad. Mirzabeyoğlu'nun lisanıyla ifade edersek, 'Bu çağın sahipsiz meydanlarına 'sözün kılıcıyla' inmiş olan bir iman Kumandanı!'
Çile, mazlumların ahıyla beslenen, fikir tohumlarının sancıyla patladığı bir zemin. Her mısra, insanın kalbini lime lime eden bir 'dava dersi.' Bu kitap, yalnız şiir severlerin değil, ideolocyanın 'ruh planında bir inkılâp şarkısı'dır. Her kelime, kırk yıllık bir çile yükünün mührüdür. Çile, nefes almaktan ibaret yaşamayı reddedenlerin kitabıdır; 'diri ölü' olmaktan korkanlar için bir aynadır.
Salih Mirzabeyoğlu'nun 'Fikir Ölüm ve Zindan' üçlemesinde resmettiği o büyük çığlıkla birleşir Çile'nin ruhu: 'Her doğum, bir ölüm sancısıyla olur. Çile, bu sancıyı yaşayanların tek çerçevesi!' Mirzabeyoğlu'na göre Üstad Hazretleri, sadece bir şair ya da bir mütefekkir değil; hakikat madeni içinde yoğrulan, fikirleriyle bu milletin ruhuna dokunan bir büyük mücahit.
Çile, okuyucunun ruhunu tokatlayan bir hatırlatmadır: Bu dünya, sınanmak için yaratılmış bir zindan; 'çile' ise o zindanın içinden çıkış yolunu bulabilenler için bir ışıktır. Zira, fikir 'çile'yle pişer, çileyle yürür ve çileyle şahlanır. işte bu yüzden, Üstad Hazretleri'nin Çile'si, yalnızca bir şiir kitabı değil; bir aksiyon ve iman manifestosudur."
lisedeyken gittiğim bilgi yarışmasında necip Fazıl'ın kitabı olduğunu öğrenmiştim. o günden beri aklımdan çıkmıyor. aptal üst sınıflar. hadi ben çömezim. siz niye bilmiyorsunuz aq? sinir bozucu aptallar.
Geleneksel Türk okçuluğunda yeni başlayanların kol kaslarını geliştirmek için çektiği yayın ipine yani kirişine verilen isimdir. Çile çekmek deyimi de oradan gelir.
Hayatımın dönüm noktası olan kitaptır. Bir insan sadece bir beyitte nasıl bu kadar mükemmel anlatabilir diye düşünmüş ve daha önce buna hiçbir şairde rastlamadığımı fark etmiştim.
çalışmaya ve yolla edilen şeylere kat kat değer kazandırır. Çilesiz elde edilen şeyler mirastan gelen mal gibidir. Gelişi emeksiz, gidişi de ümitsiz olur. Evet, ancak binbir ızdırapla kazanılan şeyler ki muhafaza uğrunda canlar feda edilir.
Bir fikir ki, sıcak yarada kezzap,
Bir fikir ki, beyin zarında sülük.
Selâm, selâm sana haşmetli azap;
Yandıkça gelişen tılsımlı kütük.
Yalvardım: Gösterin bilmeceme yol!
Ey yedinci kat gök, esrarını aç!
Annemin duası, düş de perde ol!
Bir asâ kes bana, ihtiyar ağaç!
Uyku, kaatillerin bile çeşmesi;
Yorgan, Allahsıza kadar sığınak.
Teselli pınarı, sabır memesi;
Size şerbet, bana kum dolu çanak.
Bu mu, rüyalarda içtiğim cinnet,
Sırrını ararken patlayan gülle?
Yeşil asmalarda depreniş, şehvet;
Karınca sarayı, kupkuru kelle...
Akrep, nokta nokta ruhumu sokmuş,
Mevsimden mevsime girdim böylece.
Gördüm ki, ateşte, cımbızda yokmuş,
Fikir çilesinden büyük işkence.
cemil meriç'e göre sanatkâr ile peygamber'in müşterek nasibidir.
"sanat mabedine adım atan genç! çile çekmek sanatkâr ile peygamber'in müşterek nasibidir... dudaklarında yepyeni bir şarkı ile ölmek, ölümlerin en güzelidir...uykusuz geceler, iftira, sefalet, doğum sancıları... işte dünyamızda hakikî sanatkarı bekleyen âkıbet... "
üstad aktarır, bizden en uzun yolu ihtiyar edinmemiz beklenir, istenir. hakikate bu şekilde varılır çünkü; dolambaçlı ve tehlikeli yollardan. hiçbir hakikat rahat döşeğimiz yanıbaşındaki halının üzerinde bulunmaz.
