diğer tüm hazlarda olduğu gibi çikolatanın hazzı da geçicidir. Hazlar geçer gider geriye hüzün kalır. Zira pek çoğumuz hazlarımızdan mutlu olmayı ve bunun da kalıcı olmasını bekleriz. Kimi zaman da mutlu olduğumuzu zannederek kendimizi kandırırız ancak bu kandırmanın sonu hazzın sonuna denk gelir her şeyi anlarız haz bitince bundan dolayı da bir hüzün çöker içimize...
Ama bu kadarla da yetinmeyiz. Zira nefsimizi köreltememişizdir. Köreltmek bir yana kendimize değil ona çalışırız bir süre sonra onun uşağı oluruz adeta. Bir süre sonra bu hüzün de çökmez zira kalp o kadar körelmiştir ki acizliğinden nefsine söz geçirememekten dolayı duyduğu hüzün de kalmaz zamanla. Geriye sadece nefs ve onun uşağı biz kalır gerisi uçar gider...
