diyet yapan insanlar tarafından yaşanılamayan mutluluktur. hasret kaldım erimiş sıcacık bir çikolataya off diyorum zaman zaman lanet ediyorum şu baklavalara. *
bütün çikolatalar değil ama. bim'den alınan çikolatalar insan içinde yenilemez. onlar ötekileştirilmiş, örselenmiş, hor görülmüştür. eve geçer çabucak yer bitirir, kabını da imha edersin hemen çöpün en derin noktalarında. peki sorarım size; çikolata mutluluksa, neden bim çikolataları herkes arasında paylaşılamıyor? hani mutluluk paylaşılırdı?
çok doğru tespit.
soğuk bir günde kışın ayazında yolda yürürken markete girip aldığınız bir adet albeni ya da metro
sizi mutlu etmeye yetebiliyor.
onu ilk ısırdığım an da ne soğuk kalıyor ne de titreme.
şu zamana kadar kendimi çikolataları sevmiyorum diye kandırmışım ama
özetle çikolata candır.
