uzun süreli bir birlikteliğin ardından o yatak öyle bir büyür ki, hiçliğin ortasında gibi hissedersiniz kendinizi. sağa dönersiniz olmaz, sola dönersiniz olmaz, yorgana yastığa sarılırsınız yine olmaz. yalnızlığınız o çift kişilik yatakta daha da büyümektedir sanki.
çareyi salonda ki kanepede uyumakta bulursunuz. zaten uyumakta zorluk çekiyorsunuzdur, televizyon da yalnızlığınızı bir nebze hafifletecektir. gece yayınlanan o saçma dizilerin hepsini öğrenirsiniz bir süre sonra.
her şey gibi bu günler de zamanla geçer, unutamazsınız tabi ki ama acınız mı hafifler artık, acıya mı alışırsınız orasını bilmem. ama eskisi kadar etkilenmezsiniz bu durumdan.
tanrı nın varlığının bir başka kanıtıdır. bütün ateistler rahat uyumadıkları için yaratıcıya kin besler yok sayarlar. (bkz: tespitin amına roket atmak)
