milli duyguları bitme noktasına gelmiş, refleksleri körelmiş, yazık olmuş gençliktir. aynı gençlik elif şafak ve orhan pamuk gibi ne idüğü belirsiz, elin değersiz maşalarını yüceltme konusunda oldukça başarılıdır. modern sempatizanlık anlayışına sahip kimi şahsiyetlerin programlarını izlerken gülmekten altına sıçan bu gençlik saatler önce ana haber bülteninde şehit haberlerini görüp duygulanmıştır. yalnızca bir iki dakika önce feysbukta atatürk hayranları grubuna katılmış, pkkyı lanetleyen 1 milyon kişi bulurum grubuna üye olmuştur. ama iş bir programı izlememeye gelince yan çizmeye başlamıştır. ahmet kaya gibi, biz o haysiyetsizi özledik diyen birini dinlemekte hiçbir rahatsızlık duymamaktadır. sonrasında ise utanmadan kendisini vatansever, milliyetçi ya da başka benzer sözcüklerle tanımlamakta olan bu grup acınacak durumdadır. ahmet kaya amcalarının manevi desteği eşliğinde mehmetçiğe atılan kurşun bunlar için yalnızca vatansever görünmelerine imkan sağlayan birer maskedir.
hakkında mizah duygusu yerlerde sürünen, bi sürü iyi yapım varken bunu izleyen bıdı bıdı diye atıp tuttuğum geçlik idi, biraz önce tesadüfen bir skeçlerinin başına kitlenip bitince de pek üzüldüğümü farkedene kadar. yine de daha kaliteli espri ve mizaha ulaşmak çok daha kolayken sadece çghb ile kendini sınırlayanları kınıyoruz elbette.
sadece argo ve küfüre gülen acınacak haldeki gençliktir. düşünemez ve idrak edemez hale getirilmiş olan bu neslimizin bu tarz programlara ve programların kahramanlarına tapar hale gelmesi şaşırtıcı değildir. ittire kaktıra popüler hale getirilmiş olan bu programların zararları, radyasyonun zararlarının 15 yıl sonra ortaya çıkmasına benzemektedir. gelecekten çok ümitliyim, bu yeni yetmeler pek zeki pek bitirim diyenlerin körlüğünü görmek, keşke ben de bunlar gibi kör olsaydım dedirtmektedir insana.
