bir tanesini sevmiştim. o da beni sevecek gibiydi. rivayetlere göre bir gece partide gaza gelip biriyle çıkmaya başlamış.
onları bir gece elele gördüm, başımdan aşağı kaynar sular döküldü deyiminin dibini gördüm. seğirterek eve döndüm, olay bitmişti.
sonra bu, çocuktan ayrıldı. arkadaşlarımız kaş göz yaptılar bana. "leş kargası mıyım ulen ben" dedim. daha sonraları çok istedi beni lisani haliyle. ve hatta evime geldi kaldı ağladı, dokunmadım.
hikaye uzun, ama burası il halk kütüphanesi mi amına koyim. bu kadarı yeter.
onda ben tüm çerkezleri sevdim, ben çerkese çerkez derim. ama o elele sevişmemizi engelledi.
ergene not: sevişmek; karşılıklı sevmek, eşzamanlı sevmek.
çerkez kızı olarak bilinen efsaneleşmiş kız topluluğunun doğru yazımı.efsaneleşmiştir çünkü bir ağızlarıyla kuş tuttukları varsayımı yapılmamıştır haklarında.ayrıca çerkez değil, "çerkes" kızlarıdır bu nur yüzlü perilerimiz. genellikle beyaz tenli ince bellli uzun boylu,saygılı ve hamarat olarak anılırlar... nitekim öyle midirler? asimile olmamış ve başka kültürlerle karışmamış olanlarına rastladıysanız eğer doğruluk payı bulabilirsiniz.
edit: yukarıda yapmış olduğum övgülerin hiçbiri benim de bir çerkes kızı olmamdan mütevellit değildir efendim..
Ekseriyetle çerkez olmaları üzerinden kimlik yaratma çabası içerisinde olan kızlardır.
Başka bir sürü meziyete sahip olsalar da çerkezlikleri onlar için en üst seviyedir.
Yani tamam çerkezsin, anladık da neden devamlı bunu söylüyorsun veya belli etme çabası içerisindesin? Biri çerkez olduğunu fark etmezse neden moralin bozuluyor?
Cidden ben bunu gördüm. Severim çerkezleri fakat azınlık olmanın getirdiği aşağılık psikolojisine kapılmışlar. Kızları da öyle davranıyor işte.
Çerkes gelenekleri ile yetiştirildiyse sinir hastası haline gelmiş kızdır. Misafir geldiğinde ayakta bekler, babanın yanında uzanamaz, sakız bile çiğneyemez, erkeklerin olduğu ortamda söz hakkı olduğu halde susar. Nazlı olmasının sebebi aile erkekleridir, el üstünde tutulur bunun getirmiş olduğu şımarıklığı da üzerinden kolay kolay atamaz.
Göz yapısından ve kaşlarının olduğu o kısımda ki (ne demekse) etli kısımdan kolayca anlaşılır. Hatta bunu bilen çerkesler bir ortama girdiğinde birbirlerini hemencik tanırlar, kaynaşırlar.
bizim kültürümüzde daima çerkes kızından, çerkes kadının güzelliği ve öneminden bahsedilir. "o seteneydir, seteney gibidir" ifadelerini çokça duyarız. çerkes kadını ve önemine binaen küçük bir hikaye vardır;
yaşlı bir adıge kadınının savaşta üç oğlu varmış. bunlardan ikisi savaşta can vermişler ve kadının son kalan oğlunu da kan içinde can çekişirken bir atın sırtında kapıya getirmişler bir gün. yaralı adam kapısının önüne gelir gelmez bir kelime dahi söyleyemeden boş bir çuval gibi atın üzerinden yuvarlanıp anasının ayakları dibine düşmüş ve oracıkta can vermiş. kadın hiç bir telaş göstermeden oğlunu getirenlere dönüp sormuş:
oğullarım yiğitçe savaştılar mı?
diğerleri cevaplamışlar
evet, kahramanca savaştılar, düşman karşısında asla geriye dönmeksizin yiğitçe mücadele ettiler.
kadın bu sözü duyduktan sonra ancak ölen oğulları için ağlamaya başlamış. bir yandan ağlayıp bir yandan "babalarına yakışır şekilde yaşayıp ölen yiğit oğullarım, güzel evlatlarım" diyerek ağıtlar yakıyormuş. kadın bir an duralamış ağlamasını kesmiş ve şöyle söylemiş: "hayır ben şanssız, bahtsız bir kadın değilim, yüreğim rahat oğullarımın akibetlerini bilerek, yiğitçe kahramanca öldüklerinden emin olarak evlatlarım için ağlayıp yas tutacağım, ama şanssız ve bahtsız değilim."
