türk beyninin yaratıcılıga salto attırdıgı kelimelerden birisidir. ilk duydugumda sandalyeden takla atarak yere düşmeme sebebiyet vermiş, çok konuşanlar için kullanılan bir deyimdir. konuya daha hakim olabilmek açısından; (bkz: ishal) (bkz: cırcır)
gerçek anlamıyla mümkün olmayan bu tabir türkçenin ne kadar da zengin bir dil olduğunun kanıtıdır. insan oğlunun çenesinin bağlarının kopması* sonucu başına gelen mecazı bi durumdur.
bu hale tutulmuş insanların yanına yaklaşmak bile istemezsiniz. öyleki kendini tutamayan bu insanlar ayık/sarhoş farketmeden neyi nasıl konuşacağını bilmeden konuşur dururlar. görmezden gelmek bile yetmez çünkü ne saçmaladıklarının* bile farkında değildirler.
bulaşıcı olmamakla beraber nerde ne zaman karşılaşacağınızı bilemediğiniz bu kişilerden kurtulmak için yapılacak tek şey arkanıza bile bakmadan topuklamaktır.
