başlıktan anlaşılacağı üzere; her hangi bir sınıflandırma yapmaksızın her insanın başına gelebilecek can sıkı durumlardan biri. sonuçta çamaşır yıkamak zorunda kalıyorsun. Değinmek istediğim nokta ise çekmecede tek başına kalmış son çamaşıra saygı duyulması gerektiğidir. Etrafı onlarca temiz iç çamaşırı ile dolu iken gün be gün çekmecenin boşalmasına rağmen her gün seçilmeyi beklemek ve bir sonraki güne (ki burada zaman kişinin kişisel bakımına gösterdiği özen ile değişkenlik gösterebilir) yeniden bugün benim günüm hissiyatını taşımak. yukarıda belirtmiş olduğum değişkenlik durumunda, kişi yıkanma ve çamaşır değiştirme sıklığını daha geniş bir zaman aralığına yaydığını varsayarsak, mutlak suretle çekmecede son kalan çamaşırın kendinden önce seçilmiş olan çamaşırlar ile kendini mukayese ederek pozitif ya da negatif bir bilince bürünmesi, eş zamanlı olarak kişinin o son kalan çamaşıra yaklaşım biçimi, en yüksek bütçeli hollywood filmlerine kafa tutan 3. dünya ülkesi filmi gibi içerdiği dram ile insanın içini burkan ve birey psikolojisine harkulade bir örnek oluşturabilecek durumdur.
