Bu da benim küçük mutluluğum... Hatta ağzımda biriktirip 5-6 tane olunca da yiyorum.
Çekirdek çitleme konusunda madalyam var. Ah bende ne numaralar var. Çekirdek üstüne yami.
Ya çekirdeği -çıtçıt-n tek köt-puhh-ü yanı, başlayınca bı-çıtçıtçıt-rakamamk puh.
tespitlerime göre aynı ana babadan doğan 3 kardeşten 1i muhakkak bunu yapar. hatta bunu yapan kardeş tabağındaki pilavı, salatayı önce bitirip etini, tavuğunu sona saklayan ve diğerleri bunları yedikten sonra yiyen kardeştir.
küçükken yapılan eylem. hatta bunu yaparken, keşke çekirdek soyma makinesi olsa diye düşünürdüm. şu sıralar kabuksuz çekirdek satılıyor, aldım yedim. ama kabuklu çekirdekmiş can olan ve onu biriktirmeymiş asıl zevk.
bunları biriktirip sonra kolanın üstüne koyup yiyip içmekte var ama aynı tadı vermez.
önce bi güzel çekirdeği yiyecen sonra susayacan daha doğrusu kolasayacan işte ondan sonra kola içecen , olay budur kanımca.
ayçiçeği çekirdeğine uygulayınca zevkini daha bir aldığımız, elimizdekiler bitince biraz daha kıraydım iyiydi dedirten, çocuklukta alışılagelen ve hala daha sevilen bir eylemdir.
Sivilce yapar mantığı ile ergenliğe girdiğim ilk dönemlerde ve takibinde ki birkaç yılda çekirdek yemek zevkinden mahrum kalmamak için, içlerini büyük ninemize (annemin babaannesi) yedirdiğim garip davranış. ucundan çıtlatıp kalanını ellerimle açıp 1 kase çekirdekten, 1 kase iç çıkartıp o kaseyi de çok önemli bir şey başarmış havalarında büyük ninemize sunardım. Şimdi düşününce harbi salakmışım diyor insan ama o zaman o kabukların tuz tadını filan almak iyi geliyormuş demek ki
Çocukluğum boyunca sayısını bilemeyeceğim kadar çok yaptığım eylemdir. Hatta hepsini tek tek çıkarıp kanepenin koluna dizmek gibi bir alışkanlığımda vardı ya, neyse. Hepsin ayıklayıp biriktirdikten sonra kaseye doldurup, kaşık vasıtası ile mideye indirme kısmı da olayın en güzel kısmı be.
