Bir türlü yenemediğim illet bir hastalıktır. internette bu konuyla ilgili okumadığım yazı kalmadı neredeyse. Eğer bu konuyla tecrübesi olan biri varsa mesaj atsın.
önceden çok çekingendim, çok içine kapanıktım fakat büyümenin ve liseye başlamanın getirdiği özgüvenle biraz olsun yenebilmiştim bu huyumu. günler günleri takip ederken ve lisede biraz daha atak olmaya çalışırken, zamanla çekingenliğimin kaybolduğunu gördüm. artık insanlarla rahatça konuşabiliyor, tanışabiliyordum ve çok mutluydum, bu yeni ben hoşuma gitmişti, artık ortamların ve arkadaşların vazgeçemeyeceği kişi olmuştum. bu beni değiştirmemişti, bunca ilgiden sonra ukala, havalı biri olabilirdim fakat karakterime güveniyordum ama sadece her girilen ortamda özgüvenim daha çok açığa çıkıyor, daha çok güveniyordum kendime. yıllar boyu sosyallikten sosyalliğe koşarken, lise bitti ve sanki sadece 4 yıl konuşmaya, bir şeyler paylaşmaya programlanmış bir robot gibi hissediyorum kendimi. eski halime dönmüş, içime kapanmışım yine ve yeniden. geçici miymiş diye soruyorum kendime, fakat cevabını bir türlü bulamıyorum. şimdi etrafımda bir elin parmaklarını geçmeyecek sayıda kişi var ve ben o bir elin parmaklarını geçemeyecek sayıda ki kişilerle bile zar zor konuşuyorum...
çok zor bi durumdur çekingenlik. Her yerde karşına çıkar. Arkadaş ortamında. dışarda birine bişi sormak istersin, acaba yanlış bişi söylersem dalga geçerler mi diye bir düşünce kaplar içini. Bu durum çekingenliğin nekadar zor bişi olduğunu birkez daha hatırlatır sana.
Gerek karşı cinse gerekse de sosyal hayattaki problemleri aşabilmekse mesele, önce müdahale edilmesi gereken şey; diksiyon ve hitabet yeteneğidir. Her şey bir yana, iyi konuşabilen kendini iyi ifade edebilen insan çekingen olmaz öyleyse de bunu zamanla kolayca yener yolu budur. Her yaştan birçok insanın ortak sorunudur bu yapamam, beceremem zanneder herkes ama kırılması gereken ince bir kabuktan başka bir şey değildir aslında. Özgüven çözer bunu inanmak girişkenlikte hata yapmaktan korkmamak bilnçli, ısrarcı olmak lazım.
zordur gerçekten zordur. Defalarca türlü söz ve öğütlerle gaza gelip kalkışırsınız bu illeti yenmeye ama sonuç hep hüsran olur. Atarsınız içinize ve beklersiniz avuturak iç sesinizi. yalnızlığa gömülerek.
