Sosyokültürel birikimi ile toplumda yer edinememiş olan insanların ego tatmin aracıdır.
Bir insanin bir toplulukta kabul görmesi ve benimsenmesi için bazı etkenler muhakkak vardır. Bunlar kişiden kişiye değişir. Mesela iyi top oynayan kişiler ekseriyetle halı sahaların vazgeçilmez adamı olur, kimisi kitap kurdu'dur, okumadığı kitap yoktur bu yönüyle toplumda ve sosyal hayatta kendine yer bulur. Kimisi cok neşelidir, arkadaş toplantıları, o varken daha eğlenceli geçer. Kimisi çok iyi şarkı söyler, ateş yakmalı plaj toplantılarının has adamıdır.
Yani sosyal hayatta kendine yer bulan herkes en az bir özelliğiyle ışıldar. Insanlar onu yaninda ister. O ortam o olmadan biraz eksiktir.
Bazı kişiler ise "bunu kim çağırdı amına koiiimm yaa.." cümlesindeki "bu"dur. Herhangi bir kişisel özelliğiyle öne çıkamayan, başarılı olduğu herhangi bir hobisi olmayan, herhangi bir kişisel yeteği olmayan insanlar.
Bu insanların en büyük başarısı ortalama veya ortalama üstü bir okulun; ortalama veya ortalama üstü bir bölümünden mezun olmaları; ve yine ortalama veya (ekseriyetle) ortalama üstü çalışma şartlarıyla, ortalama veya ortalama üstü meblada para kazanmalarıdır.
Haliyle bu durum onun hayatının merkezidir. Sosyal insanların yaşamak için sadece "araç" olarak gördüğü meslek ve para ikilisi, bu insanların "amacı" haline gelmiştir. Ve herhangi bir şekilde toplumda yer edinememiş bu insanların ellerindeki tek "şeyi" toplumda kabul görme aracı olarak kullanma güdüsüne sahip olması ise kaçınılmazdır.
