cehalet ve muhafazakarlık
zaten ikisi de birbiri ile doğru orantılı. cehalet arttıkça muhafazakarlık, muhafazakarlık arttıkça cehalet artıyor.
bunun en güze örneği ortadoğu ülkeleri ve ülkemiz.
adam yolsuzluk yapıyor ama bu cehalet dolu muhafazakar kafa; "ee ama yol yaptı" diyor. veya o kesmezse "çalıyorsa benim paramı çalıyor" diyor.
tüketmektir. parayı, malı, insanları, sevgileri, sevgilileri, kullanılan her şeyi, hepsinden öte kendini...
para kazanmak, daha fazla para kazanma hırsını getirir. daha fazla kazandıkça daha fazla harcarsın. al, tükettin.
bi' sevgilin olur; tanışyemekyegeztozsevişhediyelerbokpüsürler derken yaşanacakları bitirmişsindir. aferin, tükettin.
sevildiğini gördükçe daha çok şey istersin. istersin ki -kim olursa olsun- sana kendini en özel, en güzel, en muhteşem hissettirsin. "en" olmak uğruna tüm "çok"ları sıfırlarsın. lan? gene tükettin.
tüm bunların öncülü, kendini tüketmek zaten. kendinin farkında olamamak, dışa bağımlı yaşamak, ayakta durmak için sürekli tutamaklara ihtiyaç duymak... bundan öte acınası bir hastalık zannımca yoktur.
-yediği yemeği, sıçtığı boku, gezdiği yerleri vs. paylaşma, bakın benim ne kadar renkli hayatım var deme hastalığı. oysa biliyoruz ki bir ofiste hayatın çürüyor. kira geliriyle geçinenin senden daha renkli hayatı var.
-kendini bi bok zannetme hastalığı. ben en iyiyim, ben farklıyım triplerine girip kendini yüceltir, buna kendini de inandırırlar. oysa 100 sene sonra muhtemelen diğerleri gibi hatırlanmayacaksın. hatırlanmak için kendi yaşamından fedakarlık etmek lazım: büyük devlet adamları, sanatçılar, sporcular, düşünürler gibi. bunların da birçoğu 40-50 li yaşlarda ölürler. ama sen tatlı canına bir şey olmasın diye kendini herhangi bir tehlikeye atamadığından tekdüze hayatın olur. onlar 40 yıl yaşayıp yüzyıllarca isimlerini yaşatırlar sen 90 sene yaşayıp yok olursun.
-bir işe girip biraz para kazanınca kendini bi bok zannetme hastalığı. muzdarip olmayan yok herhalde. kazanırsın biraz, sonra kazandığın kadarını harcama hastalığına tutulursun, çünkü kendini bi bok zannetme hastalığından mütevellit her şeyin en iyisi ve en pahalısına layık olanın yalnız sen olduğunu düşünürsün. kazanılan x birim harcanılan x birim. böylece 65 yaşına kadar çalışmak zorunda kalırsın. biraz dikkatli ve tutumlu olsaydın belki 40-45 yaşlarında sıkıcı ofis ortamlarından kurtulup, erken bir emeklilik yaşayabilirdin. gitgide insanların tek övündükleri şeylerinin para olması ne acıdır.
Ne olursa olsun iyi bir insan olmaya devam etmek. Bu hastalık size herşeyinizi yavaş yavaş kaybettirir. Dikkat edin, erken teşhis koyun ve acilen fırlamalık yolunda emin adımlarınızı atmaya başlayın.
