lermontov genç yaşta 27 yaşında bir düello sonucunda yaşamını yitirmiştir. lermontov, çağımızın bir kahramanıadlı eserinde, sıradışı peçorin aykırı karakterini yaratmıştır.
-
--spoiler--
doğru. dedim. ta çocukluğumdan beri alınyazım hep böyle olmuştur. herkes yüzümde kötülük belirtileri okuyordu. yoktu böyle bir şey aslında ama, onlar okuyordu. sonunda dilekleri gerçekleşti. alçak gönüllüydüm. beni hesaplı olmakla suçluyorlardı; sustum. iyilik ve kötülüğü derinden duyuyordum. beni anlamıyorlardı. hep kırıyorlardı: kinci oldum. neşesizdim, öteki çocuklar gibi gibi şen ve geveze değilim; kendimi onlardan üstün görüyordum ama herkes beni onlardan aşağı görmede sözbirliği etmişti; kıskanç oldum. bütün dünyayı sevebilirdim; beni kimse değerlendirmedi. ben de bu dünyadan nefret etmeyi öğrendim. renksiz gençliğim kendimle ve çevremle savaşmakla geçti. en güzel duygularımı, alay ederler diye, kalbimin derinliklerine gömdüm. onlar da orada öldüler. hep gerçeği söyledim, inandıramadım; ben de aldatmaya başladım. dünyayı, toplumların alışkanlık ve düşüncelerini öğrenince de yaşam okulunda usta oldum. benim bir çok zorluklarla kazandığım bu ustalığı kazanmadan her şeyi kolaylıkla elde etmiş insanların mutluluğunu gördüm. o zaman kalbimi bir çaresizlik kapladı. bir tabanca kurşunu ile giderilecek bir çaresizlik değildi bu, ince, temiz bir gülümseyişle dağılabilecek güçsüz bir çaresizlikti. duygu yönünden sakat kaldım. ruhumun yarısı yaşamıyordu, kurumuş ölmüştü; onu kesip attım. oysa sağ yanı kımıldanıyor, herkesin emrinde yaşıyordu. ama kimsenin gözüne çarpmadı bu, çünkü onun tükenen yarısını da kimse bilmiyordu. siz şu ya da o anıları uyandırdınız. ben de size onun mezar taşına yazılanları okudum. birçoklarına bu mezar taşı yazısı gülünç görünür; ama bana öyle değil...hele onların altında kimlerin ve nelerin gömülü olduğunu andığım zaman...düşüncelerimi paylaşmanızı istemiyorum. bu davranışım size gülünç geliyorsa lütfen gülün...açıkça söyleyeyim, bu beni hiç gücendirmeyecek.
--spoiler--
