öncelikle belirteyim kendi hatıralarımı tazelemek amaçlı yazıyorum. yoksa kimsenin tikinde olması gerekmeyen bi başlıktır.
vallahi cevval olmaktır.
yaz stajı yapıcaz. yazlığa yakın diye bi fabrikayı gözümüze kestirmişiz. gittik başvurduk neyse. ses soluk çıkmadı. dediler ki aileden dedilerki bizim akraba var orada müdür. onu bul faydası olur.
gittik bulduk söyleriz falan dedi gene ses çıkmadı.
sonra dediler ki bizim çağlayandan komşu falancanın oğlu orada muhasebede şef onu da bul madem.
gittik onu da bulduk. yeminle inanırmısın adam anında telefonu kaldırdı, benim yanımda aynen şunu dedi karşısındaki kimse.
benim adamım var şu şu isimde burda staj yapacak. hallet. caat kapattı.
bana da şuraya git dedi gittim. gün verdiler başladım.
şimdi müdür olan esentepe de büyümüş bir abimiz.
muhasebede şef olan da dediğim gibi çağlayanlı
böyle bir fark oluşturuyor semtler, insanda.
ha her ne olursa olsun torpilden nefret ederim. keşke liyakatla alsalardı. ona da vardım.
iki abi arasında bir üstünleme yapmadım.
şimdi bende o işi bitiremeyen abi tarzındayım. uğraşamam aga ama çağlayanlı olmak uğraşmaktır.
çocukken olur ya bi kavgada dayak yediniz ağlıyorsunuz falan. bu durumda bi yere gizlenip ağlamaktır çünkü peder görürse bi tokatta ondan yiyip ağlamanızın katlanmasına sebep olur.
"ne lan dayak mı yedin" diye.
songül olmaktır ya da çocuğa songül ismi koyup çocuk yapmaya devam etmektir ve de yani asla songül olamamaktır.
çok vardı böyle aileler çağlayan da.
songül, sonnur, yeter vs.
hatta bunlardan birini yakın zamanlarda gördüm yav arkadaş insan bu kadar mı genç kalır. yüz hala pırıl pırıl. aynı çehre duruyor. aradan bin yıllar geçmiş.
mesela vakko da, mesela beymen de ya da aeg(bugünkü profilo) de çalışmaktır.
bu insanların çağlayan a çok katkısı olmuştur. elbette onlar katkımız olsun diye çalışmadı, oralarda ama düşünsene vakko da 3-4 tane elit insanla konuştuğunu ya da onları görüp izlediğini.
sonrada o görgüleri çağlayan gibi bir varoşa taşıdığını. uzaydan dünyaya bakmak gibidir bu olay.
ve bu insanların çocukları bundan çok faydalanmıştır.
hangi çağlayanlı ya sorarsan sor gözü sürekli oralardadır. ya maddi anlamda ya görgü anlamında.
kısa yol anlatımıyla asortik yerlerde çalışan insanlardan söz etmiştik ya onlardan çok etkilenen insanlar olmuştu dedik.
işte bu etkilenenlerden biri şahsımın uzaktan arkadaşıydı.
daha 16 yaşlarında falanız.
adam bana o zamanlar maçka daki swiss otelin bahçesine çay içeye gittiğini söylediydi.
lan dedim pahalıdır orası.
olsun dedi. pahalı olduğu için herkes giremiyor. seviyeli insanlar geliyor dediydi.
ass.ktr lan o kadar para verilir mi dediydim ama çocuk o seçici tavırlarıyla aldı yürüdü.
babasının kiracı olarak dükkan işlettiği han ı satın almış, son duyduğuma göre.
bin bir çeşit hayatı gözlemleyebilecek ortama sahip olmaktır, çağlayanlı olmak.
çocukluk arkadaşlarının bazılarının çok düzeyli yerlerde bazılarının da diplerde(hapis) olmasıdır, çağlayanlı olmak.
ya adamlar facebook ta bi sayfa açmışlar.
sokak sokak, hatıra hatıra mahallelerine değer veriyorlar.
biri sokağın resmini koymuş, sokak ya bildiğin sokak. beton bina ve yoldan başka bi şey yok ama sevmek başka bi şey. adamlar semtlerini seviyor.
helal olsun.
artık o yılların genel atmosferinden midir nedir, bazen çok dingin olmaktır.
misal bu mevsimde ve çağlayan da yaşadığım yıllarda olsam bu saatte bütün ailece yemeği yemiş sakin sakin tv ya da radyo dinliyor ya da izliyor olurduk.
ne çay isterdik ne başka bi şey.
şimdi yemekten sonra çay içmezsek hazmedemiyoruz bile.
beklentisiz, gamsız güzel bir hayattı sanki.
yemek dedim de ne yerdik diye düşündüm.
pirinç çorbası, kuru, belki pilav, belki makarna.
ha bak yanlış anlaşılmasın, yemekler hep etli olurdu.
zaten o dönem etsiz yemek pek yapılmazdı.
şimdilerde pek satılmayan kemikli kuşbaşı et her yemeğe konurdu.
uzmanlar bunun çok sağlıklı olduğunu söylüyor, bugünlerde.
trakya kaşarı vardır ya inanmayacaksınız ama çağlayan kaşarı da vardır, hatta çağlayan salamı da vardır.
dur anlatayım da siz hak verin.
o zamanlar kaşar, salam luks. enazından aileler kahvaltılarında bulundurmuyor. zeytin peynir ve sanayağa göre nispeten pahalı.
o yüzden biz çocuklar için çekici şeyler.
arka bahçede maçını yapıyorsun. kurt gibi açıkmışın. eve gitsen ne yiycen, patates makarna, ya da sulu bi yemek.
gidersin mahallenin nispeten daha iyi huylu olan bakkalına, çeyrek ekmek kaşar yapsana abi dersin.
bakkal abi tahtanın üstünde hazırlamaya başlar kaşarı. belki de salam istemişindir. ne istediysen artık.
o salamla kaşar nasıl bişeydir ya. pıçağı vurur vurmaz kokusu burnuna kadar gelir. fıstık kokusu bile gelir, salamdaki.
hele ekmek çıtır mı çıtır. o zamanın çeyrek ekmeği de şimdinin yarım ekmeğinden büyük ha.
alırsın kolanı da hatta belki bedavası vardır diye kapağın içindeki mantarı kaldırmaya çalışırsın. sonuç neyse önemli değildir. bedava çıksın ya da çıkmasın. nasılsa önünde koca bir ziyafet zamanı var.
yumulursun kaşar ekmeğe, bir taraftan da maçın tartışmasını yaparsın.
işte o bakkaldaki kaşar çağlayan kaşarıdır. salam da çağlayan salamıdır.
o zamanlar başka kaşar ve salamlarda bu tat yoktur. çağlayan a ve hatta sadece bize mahsus bir lezzeti vardır.
gündüz 12 civarlarında vatan caddesinin siyah önlüklü ilkokul çocukları ve kravatlı, formalı orta okul ve lise öğrencilerinin akınına uğramasını çok doğal karşılamaktır.
şimdi böyle bir topluluk görme ihtimali yoktur çünkü servis diye bir olgu var.
görsek şaşırırız yani.
o zaman herkes semtindeki okula gittiği için ve servis olmadığı için gayet normal ve eğlenceliydi.
esnaf için de süperdi
pastaneler, bakkallar,leblebiciler dolar taşardı.
bir arabesk, özellikle de ferdi hastalığına sahip olmaktır.
ister klasik müzik bestecisi ol, ister ceo ol ya da balet, balerin ol.
küçüklüğünde beynine işlemiş bu kayıtları zaman zaman özlemen kaçınılmazdır.
karanlık gecelerimin yıldızı sensin.
hep yalan yeminler hep yalan sözler
bir gün gerçek olup gelemez misin.
dedim ya ara ara sosyal medyadaki sayfalarına bakarım.
bizim çocukluğumuzun doğuştan abi özelliklerine sahip, abilerinin şimdiki bi toplanmalarının resmi paylaşılmış.
tıpkı eskisi gibi, bi dükkanın önüne koymuşlar tabureleri, çay içiyorlar ama resme nasıl yorumlar yapmışlar.
herkes sevgiyle saygıyla selam gönderiyor. çağlayanlı olmaktan gurur duyarım yazan mı istersin, siz çok yaşayın, muahbbetinizi görünce mutlu olduk diyen mi istersin.
ya hakkaten bu nasıl bir tutkunluktur. yeminle hayret ediyorum.
şu an çağlayanın nerdeyse yarısı göçmen ama o hava bozulmuyor. eminim ki yarın öbür gün o abilerin arasında göçmenleri de göreceğiz.
çağlayanlı olmak, öğütülmek, birbirine kaynaşmak ve bundan asla kaçamamaktır.
ağır abilere benden de selam olsun.
kar yağmaya başladığı zaman ya da hava durumlarında yağacağı duyulduğu zaman fırınlara hücüm etmektir. sıraya girip eppek stoklamaktır.
bundan bahsetmiştim.
çağlayan dan uzaklaştım. çok oldu ama geçen hafta sonu kar mar geliyor dediler di mi.
sana yemin ederim, marketten hızlıca bişeyler alıp stok yaptım. belki 15 günlük stok.
dedim ya kurtulamamaktır çağlayanlı olmak.
evet. bence de sacma ama içgüdü diyelim artık.
yanlış anlaşılmasın.
depremin ikinci gününde 9-10 tır yola çıkarmışlar.
hayır bak koca bir semt. artık çoğunluk birbirini tanımıyor. nasıl organize oldunuz nasıl duyurdunuz ne ara toplandınız da yola çıkardınız. bravo.
ben bu işi havasına suyuna, atmosferine bağlıyorum. dedim ya artık çoğu kişi birbirini tanımıyor. hatta çoğunluğu artık mülteciler.
biz çocuğuz o zamanlar. abiler falan var ama hakkat abi yani. ağır adamlar.
pek sokakta gözükmezler ama gözüktükleri zaman da çok delikanlı, bıçkın ama efendice yürürler.
misal, yolda gördün yanına gidersin. m. rıza abi falan dersin, hani biz de varız gibisinden.
pek ilgilenmez senle. yoluna devam eder.
işte o bıçkın abilerden birinin evde yapılan nişanına gitmiştim. kerdeşi arkadaşım. öylesine gittim.
o koca, bıçkın delikanlı m.rıza abi tir tir titriyor neredeyse . acaip heyecanlanmış. o kadar ki çocuk aklımla bile farkettim.
kızdan, nişanlısından ya da aile çevresinden utanıyor.
zuhahaha, lan m. rıza abi olur mu bu ya.
biir damarının ister istemez komünist olması demektir.
gerçi şahsım katı manada hiç o tarafa eğilmedi ama çağlayan bir dönem, komünist yapılanmanın merkezlerinden biriydi.
özellikle son durak ve dere civarı resmen militan yuvasıydı. cağlayan lisesi de öyle.
bugün, facebook taki sayfalarına baktığımda ilk gördüğüm şey haliyle işçi emeğini simgeleyen bir yumruk resmiydi.
