çağan irmakın son filmi prensesin uykusu gişede beklenen başarıya ulaşamayınca, çağan faturayı korsan dvdcilere çıkartmış. babam ve oğlum ve issız adam döneminde de korsan dvd vardı ama ben çağan irmaktan bir açıklama duymadım.
ıssız adam filmi ile ağzıma sıçmış adamdır. üstelik ağlamadım; ama içime kötü oturdu. film bittiğinde "ada" için çok üzüldüm. sonra, lan ben erkeğim niçin bir kadın için bu kadar üzüldüm dedim. geçen gece televizyonda "teke tek" programını seyrediyorum, konuk, ertuğrul özkök, bir ara erkeğin ağlamasından konu açıldı, murat bardakçı, bir gün, fatih altaylı'nın bir film izleyip gözleri şiş, işe geldiğini söyledi. daha sonra film'in "ıssız adam" olduğunu açıkladı.
o zaman dedim ki altaylı gibi birini gözlerini şişirinceye kadar ağlatan adam, bu işin ustasıdır. günlerce, melis birkan'ın oyunculuğunu düşündüm; ama hayır onun oyunculuk yeteneği değildi, beni etkiliyen, tamam doğal yapısı ve oyunculuğu var; fakat onu keşfedip kullanan çağan ırmak'dı. bu adam fark ettirmeden, insanların kalbine ulaşıyor. dokunduğunda da iş işten geçmiş oluyor.
izmir'li yönetmendir. babam ve oğlum'da kendi köyünün, memleketinin, seferihisar'ın saf, temiz ama duygusal hayatını anlatmıştır. ıssız adam'da ise o duygusal hayattan kopup istanbul'a gelen insanların hayata tutunma, ona alışma, bu yüzden saçmalama hikayelerini bir ilişki üzerinden anlatmıştır.
bizdendir, içtendir filmleri. kendimizi buluruz karakterlerinde; zira bizim fotografımızı çekmektedir.
çok iyi bir hemşire olurdu, çünkü damardan girmesini çok iyi biliyor. sahnelerinde çok yaratıcı ama filmlerini izlerken hep şunu hissettiriyor (en azından bana): acaba ne yapsam da burada deli gibi ağlasalar, burunlarının direği sızlasa ya da boğazlarına bir yumruk otursa. filmlerinin başarısının yarısı müziklere ait. müziği kullanmayı da iyi biliyor yani. babam ve oğlum filmini müzikleri olmadan izlerseniz aynı etkiyi kesinlikle yaratamazdı üzerinizde. müzik bittiği an sahnenin etkisi ortadan kalkıyor. ıssız adam gibi vasat bir film bile müzikleri sayesinde bu kadar populer oldu.
ama özellikle ulak filminde, sahneleri çok yaratıcıydı, sanatçı yönünü en çok o filmde gördüm. hakkını vermek gerekir: çok çok zeki ve yaratıcı. ancak işleri %50 sanat ağırlıklı ise, %50'si de ticari kaygılı. e o kadar da olur.
4 Nisan 1970 tarihinde izmir' de doğdu. Çocukluğu Seferihisar' da geçti. Ege Üniversitesi Radyo-TV bölümünden mezunu oldu.
Asmalı Konak adlı televizyon dizisiyle ismini bütün Türkiye' ye duyurdu. Sonra hem 1980' li yılların karışık, gergin ve politik halini, hem 2000' li yıllardaki bir sonraki kuşağın yaşadıklarını anlatan Çemberimde Gül Oya dizisini yazdı ve yönetti.
Bana Şans Dile, Mustafa Hakkında Herşey, Babam ve Oğlum, Ulak, Issız Adam adındaki beş uzun metrajlı sinema filmi ve Çilekli Pasta adlı tv filmi bulunmak üzere, ödüllü kısa filmleri de bulunmaktadır.
başrolünde fikret kuşkan'ın oynadığı 'yolculuk' adlı filmin yapımcısı, yönetmenidir. aslında bir çok filmi vardır ama en çok etkilendiğim bu sanırım. bir de 'ıssız adam ' filmi.
filmleri "ben mesaj veriyorum!" diye bağırmasa daha güzel olacak adam. bir filmin kalitesi, verdiği mesajın haklılığıyla doğru orantılı değildir ki. yani keskin bir "iyi-kötü / doğru-yanlış" ayrımını pek doğru bulmuyorum.
misal ulak filmini izlerken, bir an kendimi tiyatroda sandığım sahneler oldu. ayrıca her şey o kadar belirgin ve net çizilmişti ki, o kadar keskin çizgilerle ayrılmıştı ki; çocuk kitabı kıvamına dönüşmesi an meselesiydi. yani sadece ulak filmiyle sınırlamamalı elbette ancak genel hakim hava bu. sinemada eleştiri riskli bir iştir. hele ki sistem eleştirisi, ayrı bir maharet ister. filmin, yapılan eleştirinin gölgesinde kalma riski vardır.
şöyle söyleyeyim; "yanlışı" yermek mi istiyorsun? o zaman onu yücelt. bırak seyirci yanlışla yükselirken, yerdeki doğrunun küçülmediğini görerek alsın bu mesajı. veya kötünün zirvesinde orgazm olsun. bırak seyirci kötüyle bağ kursun. bırak o kadar da uzak olmadığını görsün.
türk sinemasına çok şey katmış ve kalıcı işler yapmış başarılı bir yönetmen ve senaryo yazarı.
yaptığı tüm filmlerinde insanı etkilemeyi başarmış birisidir. filmin içinden hayata ve bize dahil çok şey olduğundan filmden etkilenilir aslında. çağan ırmak işini iyi biliyor insanları en hassas noktalarından vuruyor bunu yaparken ustalığınıda kullanınca allah be demek kalıyor.
en etkilediği filmlerden biri babam ve oğlum olmuştur. gerçektende öyle eee tabi oyuncularında kaliteli olduğu düşünüldüğünde filmin neden süper olduğu anlaşılır. çetin tekindor ve fikret kuşkan ve tüm oyuncular süperdiler.
hayatımızdan kesitleri gözümüze sokarak bize kendimizle yüzleşme imkanı veren,başarısını biraz da halkın ne istediğini iyi bilmesine borçlu olan büyük adam.
çoğu yapımında kendi sol görüşünü ve sosyalizmi yapımlarının tabanına indirgemeyi esirgemeyen yönetmen. dikkat edildiğinde bunu anlamak pek de zor olmasa gerek. doğruluğu hakkında emin olmamakla beraber eski bir dev-sol üyesi olduğu yönünde bir duyum alınan yönetmendir ayrıca.
şaşıfelek çıkmazı ile gönlüme taht kurmuş yönetmen..
ilk bu şekilde tanıdım onu .Şaşıfelek çıkmazı halen en sevdiğin dizi nedir deseler ismini vereceğim tek dizi..
Bu yaz Erol evgin konserinde hemen önümde oturuyordu ,söylemek istedim ama yeri ve zamanı değildi ,burdan duyar belki ..
yaptıgı işleri cok begeniyor ve takdir edıyorum.Bütün çalışmalarını izledim ve en son karanlıktakiler filminde bir kez hayran kaldım yaptığı işe,başarılarının devamını diliyorum.
sürekli çalıştığı oyuncu kadrosuna uğur polat'ı eklemesini istiyorum.Çilekli pasta ile kalmasın bu..
bu adamı sanat sineması neferi gibi görenleri bir türlü anlamıyorum. bildiğin anaakım sinema örneklerini izleyiciye sunup vizyondan da ciddi başarılarla dönüyor.
hiçbir filminde edebi yada felsefi bir derinlik göremediğimdir sonuç itibariyle.
tomris giritlioğlu gibi..
güzel dizileri var ama fimleri o kadarda muhteşem değil.
ama kendisi bir açıklamasında; 'tv seyirciye sunduğum, sinema ise kendi yemeğimi pişirdiğim bir alan, dileyen beğenir, dileyen sevmez' gibi birşey söylemişti. yinede modern sanatın sinema içerisindeki kuvvetli gözü denir.
