küçük ama, insana mutluluk veren gelişmelerden biridir. " bugünümüze de şükür" tezahürünün en sıcak, en samimi sembolü olarak çay. ve onun demlenmesini beklemek, demlemek. her mevsimde güzeldir.
bu konuda çok sabırsız olduğum için kendimce bir yöntem buldum.
demliğe suyu çayı koyunca kaşıkla karıştırıyorum. çaydanlığı ocağa koyduktan sonra da , bir iki dakika içinde birkaç kez, demliği açıp açıp açıp karıştırıyorum. çabucacık dem alıyor.
başlığı görünce aklıma direkt tea man geldi. birde baktım çoktan çizmiş bile, mutluluğun resmini.
kardeşim benim, yıllardır burada olmamıza rağmen kendisini kısa bir süre önce tanıma şerefine nail oldum! ama olsun, "zararın neresinden dönersen kardır" demiş atalarımız.
eğer mümkünse, kendisiyle bir gün şöyle karşılıklı bir semaver kurup (ya da her neyse, zira bu işlerden zerre anlamam) karşılıklı çay keyfi yapmayı isterim.
42 nolu tirebolu çayı ile demlenen çaysa eğer bir demlik çayı tek başınıza içmeniz muhtemeldir. çay içtiğinizin farkına varırsınız. ama ne yazık ki ülkemin her tarafında satıl(a)mamaktadır.
