Çayın benim üzerimde garip bir samimiyeti var. Çok severek içmiyorum belki ama çok sevdiğim insanlarla otururken hep çay söylerim. Sanki muhabbete daha samimiyet katıyor gibi geliyor.
Kahve ise daha resmi ve yoğun olduğum günlerde tercih ediyorum. Mesela yeni biriyle tanışacaksam, konuşacaksam bi şey içer misin diye sorulursa kahve derim. Türk kahvesinin yanında sade kahve veya sütlü filtre kahve de tercih sebebimdir. Starbucks'a gitmişsem eğer white chocolate cream frappuccino içerim.
çayla kahve kapışır. Bir araya getirildiğin de yarattıkları uykusuzlukla muhteşem finali her ikisi birden kazanır. Çaya duygularım nötr, ama hayatım da hiç bir koku beni kahve kokusu kadar cezbetmedi. Türk kahvesi tercihimdir. Ama bulamadığım zamanlar da kahveden saymadığım bol şekerli üçü bir arada bile en sevdiğim olur.
ne içtiğinin pek bi önemi yok bence, neden ve kiminle içtiğin o içeceği güzel yapar. nane yapraklı buzlu limonata da severim ama bir filtre kahve değildir. sütü ve şekeri bırakmamdan sonra rakıyı da azaltıyorum. melisa çayı olabilir mesela böyle şekersiz sakinleştirici. sigara da olabilir mesela mentollü ya da adıyaman tütünü. izmirde bira da içebilirisiniz sahilde midye eşliğinde karsta vodka da. aldığımız da nefes nefes sonuçta amaçsız alıyorsak neden aldığımızın önemi yoktur.
benim için çay her zaman daha sıcak bir yuva izlenimi verdiği için çay derim. ama kahve de bire bir sohbetler de daha iyi gibi. yine de çay çok daha joker bir içim. tırnak içinde; çayımız demleniyor, çay da demleriz, çaya bekleriz, çayımız da var keyif yaparız gibi cümleler beni daha çayı içmeden bile ısıtıyor açıkçası.
