çay keşfedilmeseydi, çaydanlık, çay fincanı, çay kaşığı, işyerlerinde çay paydosu, şehirlerarası otobüslerde çay molası olmayacaktı.
kahvehaneler, çay ocakları olmayacaktı. insanlar miskin miskin kahve köşelerinde oturmayacak, çalışarak ekonomiye katkıda bulunacaklardı.
kahvehaneler olmasaydı, kâğıt ve taş oyunları, kumar da yaygınlaşmayacaktı.
kahve ülkesi olarak bilinen türkiyede insanlar kahve içmeye devam edecekler, bir fincan kahvenin kırk yıl hatırı vardır demeye devam edecektik.
kahvaltılarımızda çayın vazgeçilmez bir yeri olmayacak, evimize gelen misafirlere başka şeyler ikram etmek zorunda kalacaktık.
türkiye, kişi başına yıllık çay tüketiminde 2,3 kg ile dünyada birinci sıraya yerleşmeyecekti.
çayın demi için tavşan kanı deyimi ortaya çıkmayacaktı, ince belli cam çay bardaklarından tavşan kanı çayı sohbetle içenlerin tavşan uysallığına kavuşacağını ummayacaktık.
tatsız, bulanık, rengi bozuk ve soğuk çay getiren çaycıya: ne bu yahu! imamın abdest suyuna benzemiş. diye sitem etmeyecektik.
liselerde çay partileri yapılmayacaktı. aslında, şimdi bu partilerde çaydan başka her şey içiliyor ama adı yine de çay partisi.
çay olmasaydı, sigara içenlerin sayısı da giderek artmayacaktı belki de yemekten hemen sonra yakılan sigaralar tiryakilere ilaç gibi gelirken akabinde başlayan çay servisi de vücuda su ve dolayısıyla da canlılık getirir.
ingilterede çay falına bakılmayacak, 20. yüzyılın başından ortalarına kadar, salgın halinde çay partilerinde bayanlar arasında çay falına bakmak yaygınlaşmayacaktı.
kadınlar, beş çayı diye kendilerine vakit ayırıp, çay içmeyi ve dedikodu yapmayı alışkanlık haline getirmeyecekler, çay yüzünden ev işlerini ihmal etmeyeceklerdi. çalışmaya harcanacak zaman çay içmekle tüketilmeyecekti.
çayın tiryakileri için 5 duyu organına hitap ettiği: çayın rengiyle göze, kokusuyla burna, şekerini karıştırırken kulağa, sıcaklığıyla tene, tadıyla ise dile iyi geldiğini ileri sürülmeyecekti.
çok çay içenlerde çarpıntı, göğüs anjini, sinir bozukluğu, baş ağrısı, sıkıntı, mide bulantısı, el titremesi ve uykusuzluk gibi hastalıklar artmayacaktı.
ingilizler, klasik beş çayında çaya süt eklemeyi; çinliler, yeşil çay içmeyi; kuzey afrikalılar, çayı nane ile aromalandırmayı; orta doğulular, çayı genellikle limonla içmeyi; ruslar, çayın içine reçel koymayı ya da kıtlama şeker ile içmeyi; kahve tutkunu amerikalılar ise çayı demleyip buz gibi soğuttuktan sonra keyfini çıkarmayı alışkanlık haline getirmeyeceklerdi.
günümüzde artık pek çok abuk şeye çay dendiğinden, yok yeşil çay, yok rezene çayı, yok elma çayı, yok yaban mersini çayı gibi, bu içeceklere farklı bir isim bulmak gerekecekti.
Sigaranın kendini yalnız hissetmesine sebebiyet verir. Dolayısıyla mutsuzlaşmasına yol açar. Arkasından yanlış tercihler gelir. Örnek vermek gerekirse sigara artık alkol ile, uyuşturucu ile, seks ile avutur kendini. Tabi bunun sonucuda trajedidir. Sonu sigaranın intiharına kadar gider.
sinsi sinsi okeye dönerken ya da tavla'da tüm kapılar kapalıyken ya da eminönü kadıköy vapurunda, sabahın erken vakitlerinde uykulu gözlerle denizi seyrederken yudumlanacak mis gibi içeceğimiz olmazdı.
