Uzun süre çarşı'da çalışmış bir beşiktaşlı olarak söyleyebilirim ki, kavgaya değil, dostluğa davettir. yavuz sultan selim'in iran şahı'na gönderdiği sandık geldi aklıma. herkes yediğinden ikram edermiş.
futboldaki ezeli rekabetin temelinde dostluğun da bulunduğunu göstermek için bir imkandır fenerbahçelilerin da teşrif etmesi gereken.
zamanında fenerbahçe için yine deplasmana alınmama kararı verilmişti, fenerliler truva taktiği ile girmişlerdi. ama bu sefer iş başka...
şu an çıkan deplasmana alınmama kararının olacağını zaten önceden biliyorduk, böyle bir engel konulacaktı. ama yine de maç öncesi olay çıkmaması açısından iki tribün olarak karar almıştık. şehitlerden ötürü birlik beraberlik içinde olduğumuz gösterilecek ve ona göre karşılıklı ortak slogan atılacaktı. şimdi bu işi beşiktaş tribünü olarak tek başımıza yapacağız.
iş bu noktaya geldiğinden, şimdi fenerliler ile aynı yerde olmak uygun olmaz. tribün jargonuna uymaz. nihayetinde rakipsin ve türkiye'deki 3 önemli takımdan ikisi söz konusu. her ne olursa olsun diye düşünmeyin, bu olay ayrıdır. öbür türlü rekabetin bir anlamı kalmaz.
kemik tayfa olarak tamamımızın gittiği bir fener deplasmanı vardı, onu da elimizden aldılar. yanarım, yanarım ona yanarım.
dokunma deplasmanıma! desek bile artık ne fayda...
Centilmen bir davettir.
Çarşının amacı gerçekten olay çıkartmak, kötü niyet olsaydı ona göre ifade ederdi.
Ama o ortamda olay çıkması kaçınılmaz olur, orası ayrı.
olası bir fener galibiyetinde fenerliler yüzyılın dayağını yer. binlerce beşiktaşlılar arasında yüz küsür fenerli. ne kadar güzel bir öneri gibi dursa da sonu iyi bitmez.
yapılabilecek en doğru şey deplasman tribününde bir tane fener pankartı açmaktır. gerisi olmayacak duaya amin demek.
trabzonspor'un geçen sene kıl payı şampiyonluğu kaçırmasından dolayı yarattığı çingenelik yüzünden ortaya çıkan deplesman yasağını delmek için beşiktaş taraftarı tarafından uzatılan centilmence ve delikanlıca dostluk elidir..
