1.
-
Başlığın doğrusu: (bkz: çarşıdan eve gitmek için uğraşan iki eli poşetli mağdur genç kızlar) Evet efenim. Gün
geçmiyor ki akşam üzeri işten çıkıp evime gitmekte zorlanan bedenimi, o metro senin bu metro benim taşırken,
karşıma olur olmadık yerden çıkan elleri poşetli mağdur kızlar. . .
O narin bedenlerine aldırmadan sırtlandıkları avuç avuç poşetleri ve bu durumdan nasibini almış ellerinde
beliren derin izleri görünce inanın kahroluyorum. Sirkeye batırılmış pamuk gibi içlerine işleyen varolma
azimlerine ve alış veriş merkezinden evlerine gitmek için vermiş oldukları bir nevi hayat mücedelelerine
şahit oldukça üzüntümden kan ağlıyorum. .
. .
Daha çok değil bir saat öncesine kadar gözlerim böyle aziz bir hanımefendiye ilişmiş bulundu.
Otobüs durağına doğru sade adımlar ile yürümeye çalışan ve iki eli alabildiğince dolu olan hanım kızımız
belli ki eve gitmek için çabalıyordu. Belki kredi kartını limitlediği için, belki de taşıyabileceğinden
eşyayı aldığı için olsa gerek, durağın hemen yanıbaşında olan o zalim kaldırım kenarını görmemişti. Gece
vakti zifiri karanlıkta, sadece vızıltısı ile bile insanı rahatsız eden bir sivrisinek misali önüne geçip
onu durdurmayı ve beni farketmesini denedim. Ama onun elinde zara, gap, levis, M&S imzalı poşetler var iken
karşısında sadece bir gömlek bir pantolon olarak duran bu saf yeni bitme delikanlıyı görmesi imkansızdı.
Hatta benim kendisine rahatsızlık vereceğimi düşünüp adımlarını daha da hızlandırmıştı.
. .
Peki sonra ne mi oldu?
-to be continued.
edit: Bu paragrafları ayırmak neden bu kadar zor?
