nevzat hacıbektaşoğlu'nun yazdığı bir şiir. yarısına kadar okudum.
--spoiler--
herşey biraktiğin gibi
mutfağin düzenli hali
yatağin dağinik hali
kiyamadim yıkadiğin bardağa
eski kirlilerden birine doldurdum votkami
iki dilim kaşarli pide birakmişsin
açiktim işte ativerdim ağizima
kokunu aradim
aradim bulamadim koca evde
çarşafa bulaşmiş sperm lekelerini kokladim
ne burun direğim kirildi ne erkekliğim uyandi
öyle bir çektimki içime
içine biraktiklarimdan arda kalanlarda seni kokladim
olmadi yahu böyle gitmek
olmadi işte
ilk kez çay demlenmişti bu evde
ilk kahvalti sofrasi kurulmuştu masada
ilktin gelen
ve
ilk giden oldun
ne güzeldi yahu yanlizlik
ne güzeldi boş duvarlarla konuşmak
şimdi 'volkan konak'a küfrediyorum onu dinlerken
gökteki yildizlari elli elli sayiyor
yokmuş bu dünyadan fayda
ötekide imiş şüpheli
oy derdine yandiğimin dünyasi
oy dinine tükürdüğümün sevdasi
şimdimi buldun beni
yaş olmuş elli
zor be yahu
zor böyle gidenin ardinda kalmak
cenaze evi gibi
yas tutuyor tüm eşyalar
sol alnin tarafindan beyazlaşmiş saçlarindan bir kaş tel buldum yastikta
siyahi yokmu sevgili düşürecek
hee
anladim
kulak üstü beyazlarima nispet yaptin
diken olur artik seviştiğimiz yatak
batar tenime tenime yatamam
koltuğun üstü döşek olur bana
alirim sensizliği koynuma
sızarım
--spoiler--
