bu korkunun sebebi çarşaflı kadınların acayip gizemli oluşundandır. sadece burun ve gözler göründüğü için altında ne olduğunu asla bilemezsiniz ve bu sizi korkutur. ayrıca çarşafın altına ne giyildiği-ya da giyilmediği- konusunda çeşitli rivayetler de mevcuttur. kimisi çarşafın altında transparan gecelik var der, kimisi hiçbir şey yok..
annemin anlattigina göre kücükken ben de bu insanlardan biriymisim; ben de yasamisim bu korkuyu. daha ilkokula yeni basladigim dönemlerdeyim her seyi merak eden, soran sinir cocuklardanim. dolmustayken kara carsafli bir kadin biner ve olaylar gelisir;
+ * aaa anne baksana kadina!
- oglum sus sessiz ol herkes bize bakiyor!
+ anne atatürk bunlari yasaklamamis miydi??
- oglum rezil ettin beni sus!
yine olsa yine yaparim, ancak bu sefer bilincli. *
sanırım ilkokul öğretmenim de bunlardan birisiydi. çok iyi hatırlıyorum, çarşaflı kadınlardan "öcü" diye bahsederdi, çarşaflılarla alay ederdi. daha küçücük beyinlere ideoloji öyle yoğun bir şekilde pompalanırdı ki, böyle bir korkunun olmadığını söylemek iyimserlik olacak.
7-8 yaşındaki çocukların ellerinden geçen kitaplarda üzerine çarpı konulmuş çarşaflı kadın resimleri vardı, bugün çıkmış vakit'in çarpılı haberlerini eleştirenler o küçücük zihinlere yapılan bu çarpılı propagandalar için acaba ne yorum getireceklerdir?
öyle ya, ilkokulda anlatılan herşeyin doğru olduğu gibi, çarşaflılar da öcüydü, korkmamız gerekiyordu onlardan. onlar birer aliendı, bizden ise onları bu ülkeden kovacak predator olmamız bekleniyordu.
türk halkındaki histerik duyguların kaynaklarından birisi de, bu olmasın?
bir animi anlatarak cok daha guzel aciklanabilinecek durumdur.
--spoiler--
gunlerden birgun parkta oynarken bir golge bana dogru yaklasti. arkasindan golge yanimdaki salincaga cocugunu bindirdi ve sallamaya basladi. sonra ben korkup babamlarin yanina kactim. babamsa onlarin ninja oldugunu korkmaman gerektigini soyledi ben dahada korktum. sonra benim tip tip ona bakmamdan rahatsiz olmus heralde kadin bana booh dedi bende cigliklar esliginde yine babamlarin yanina kactim. babamsa o insanlari baska bir parkta cocuklarini oynatmalari gerektiginin gercegine inandirdi.
--spoiler--
vallahi o benim! çocukluktan kalma bir korku! ne yapayım kardeşim öyle bir yerde geçti ki çocukluğumuz tüm kadınlar çarşaflı, yüzlerini göremiyorsun, korkutucuydu yani. üstelik çocukların kaçırıldığı, yabancılarla konuşmamamız gereken dönemler... hem karanlıktan korkan, karanlıktaki öcülerden tırsan bir bünye benimkisi, çarşaflarda siyah olunca, öcü zannediyordum ben onları... yanlarında sarıklı kaşları çatık adamlar, sanki bakkaldan yürüttüğüm sakızı haber almışlar da cezalandırmak için götürecek beni öcüler... ne biliyim ben içindekinin kadın olduğunu dışardan görünen sadece bir burun... çocukluk işte! şimdi de ürküyorum gerçi-artık bilinç altının etkisi herhal- ama eskisi kadar çok değil!
tanım: çocukluktan kalma, bilinç altının etkisiyle ortaya çıkan korku.
