rusların 17. y.y. dan itibaren kaynaklarını bölgeye taşıması sonucunda gelişen ve etkileri itibarıyla günümüze dahi taşınan politikalardır.
temel olarak jeopolitik nedenlerden dolayı ilgilenilmiş olsa da kuzey kafkasya, rus idarecilerini her daim ikilemde bırakırcasına ; sömürgeleştirme ile kültürleşme stratejilerinin ortasında kalmış ve rusların ilgi tekniklerinin gelişmesinde önemli bir eşiği oluşturmuştur.
sovyet sisteminde 1970 li yıllara kadar uygulanmış olan eğitim birliği politikasının altyapısının bu dönemde oluşturulduğu kaydedilmektedir. devletin birliğini korumak adına bölge halklarına yerelselleşme opsiyonu tanıyan ve yumuşak yasalar ile bu yapının oturtulmasına müsaade etmiş olan çar ve çariçeler, belli bir dönem sonra bu uygulamalarından vazgeçmişler ve kuzey kafkasya başta olmak üzere bir etnisite havuzu meydana getirmişlerdir.
18. y.y. da bölgede sağlanan genişlemenin ön çalışması olarak kozakların kullanılması addedilir ve ilerleyen yıllarda gerçekleştirilmiş olan hadiselerin temelinde de bunun yattığı kaydedilir. batılı sömürgecilerin sömürü sistemlerinin aksine, kuzey kafkasya daki halkları yerel yöneticiler ve toprak sahiplerine karşı kışkırtan, ardından ise ; başkaldıran halka karşı yerel idarecilerin sırtını sıvazlayıp onlara yüksek rütbeler verdiren bir çarlık rusyası anlayışı olmuştur. işgal edilen yerlerdeki yapıyı oturtmak için bir takım şablonlar belirleyen ruslar, işgal topraklarındaki çocukları eğitim almaları için moskova ya göndermiş ; onları hıristiyanlaştırmış ve ruslaştırmıştır.
rusların kültür aşılama stratejilerinin hemen hemen her alanda başarıya ulaştığı görülmüş olsa da, hıristiyanlaştırma yolunda atılan adımlar ; islam dinine bağlı halkların tepkisini çekmiş ve rus idarecilerine karşı girilen yabancılaşma yolunu açmıştır. bölge halkı ve uzaktan idarecileri arasında patlak vermiş olan bir diğer husus ise adalet sistemidir. kuzey kafkasya ile ilgilenilmeye başlanan ilk yıllarda karma hukuk modelini yürütmüş olan çarlık rusyası, halklardan gelen tepkiler üzerine, yerel bir hukuk modelinin uygulanmasına razı gelmiş ancak temyiz makamı olarak kendi yetkililerini göstermekten geri durmamıştır. ne var ki, bu kabul edilen yeni adalet yöntemi bir çok sıkıntı doğurmuştur. geleneksel hukuk kurallarının kurumsallaşmasını isteyen ruslara karşı şeriat ı savunmuş olan kuzey kafkasya halkı bu tercihi ile ; köylerinin yakılmasını, erkeklerin katliama uğramasını, kadınların ve çocukların köleleştirilmesini seyretmek zorunda kalmıştır. buradan da hukukun tesirinin ne kadar yönlendirici olduğu anlaşılmaktadır.
