uçmaya çalışan tavuk gibiyim;çırpınıyorum çırpınıyorum olmuyor en son bi atlama denemesi yapayım belki uçarım diyorum,
sonuç:yere çakılıyorum ve yine it gibi çalışmaya kendi yaralarımı kanatlarımın altına alıp sızılarımla beraber arkadaşlık ediyorum.
çaresizlik; üzüldüğünü kimsenin farketmemesidir, farketselerde umursamamalarıdır. oysa ben hiç tanımadığım insanı ağlarken görsem üzülürüm, kim bilir ne derdi var.
